Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Fortun Eylaes porquoy.
SVPERIOR.  | |
[pagina 119]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 120]
| |
GHenuchelijcke dinghen seght ghy van desen Niet;
Ick mach voorwaer wel singhen, dat my nu wordt bediet
Dat ick langh' hebb' ghesocht (als ick van Nietheyt las)
Wat dat Niet wesen mocht? wat dat Vernietingh' was?
O vrolijckheydt besonder! o name loosen naem!
Kasteelken overwonder, tot ware vreught bequaem!
Al kostet vleesch en bloet, aen die claer Godts vriendinn',
Eer dat die Waerheydt soet, haer wilde laten inn.
Maer als sy daer gheraeckte, o troostelijcke vreught!
O blijschap die sy smaeckte, in haren Godt verheught!
Den Niet in alder wijs was haer een bruyloft huys,
Een hemels Paradijs, een weelde sonder cruys.
Besloten in ghenuchten, vondt sy haer, daer sy stondt,
Ghecomen door ont-vluchten, was sy tot dien vondt,
Tot Godts verheven schat, tot Godts bly' erfeniss'
Daer sy gheheel vergat, wat opder aerden is.
O Niet van hoogher weerden! wooningh' der salicheydt!
Hemelrijck onder eerden van aertrijck afghescheydt;
Bly' siele leght eens uyt wat wesen, troost, en vre'
Dat desen Niet besluyt, des' stedeloose ste'.
|
|