Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe dat die Salighe van die Waerheydt in't Casteelken van den Eyghen Niet wierdt inghelaten.

Op de Wijse: Patientie is soo goede kruyt.

SVPERIOR.

[p. 116]

BASSVS.

[p. 117]

OM dat ghy luystert naer die deught van die vriendinn' des Heeren,

Laet ons over die siel' verheught t'samen wat inne keeren,

En wat deughts van haer leeren,

Die bly' socht in den nacht

T'Kasteelken van den Eyghen Niet,

Daer haer Godts Waerheydt inne liet

Vrolijcker dan sy dacht.

Sy socht met eene liefde ras, t'Kasteelken uytghelesen,

Daer sy te vooren niet en was, om daer te Niet te wesen,

O siele hoogh'-ghepresen!

T'is wonder hoe dat' gonck

Met haer, als sy daer inne quam,

Daer haer die Waerheydt haer ontnam,

Eer sy haer daer ontfonck.

ALs sy daer had' ghesmeeckt, ghesucht, om in te moghen raken,

En dat sy nu quam die ghenucht van den inganck te smaken

Door een grondich versaken,

Soo riep sy vrolijck uyt:

O tabernakel vol pleysier!

Wat ist te moghen woonen hier

In dit hemels besluyt?

O ghelucksalighe wooningh'! die ick hier hebb' ghevonden,

Kasteelken van verwonderingh', daer ick in troost verstonden

Mijn selven vind' ontbonden

[p. 118]

 

Van al mijn eyghentheydt,

 

Daer ick van mijnen mijn onpur

 

Door eyghen liefde van natur'

 

Vyt Godt in was gheleydt.

 

 

 

Wat onbecommertheydt was dat, die haer daer wierdt gheschoncken?

 

Daer sy haer selven soo vergat, in haren Niet versoncken,

 

Van Godts ghenieten droncken:

 

Daer sy bloot ende vry

 

Van al t'ghen' dat Godt hinder doet,

 

In dat Paleysken oversoet

 

Kreegh haer wooninghe bly'.

 

 

 

S' en vondt daer niet van Godt den Heer', s'en hadd' gheen ander weten,

 

S' en sach haer selven daer niet meer, sy hadd' haer self vergheten:

 

Sy was in Godt gheseten,

 

S' en sach naer plaets noch tijt,

 

T'was haer ghenoech dat sy ontfinck

 

Den oversoeten minnen-schinck,

 

Van al te wesen quijt.