Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Maria schoon.
SVPERIOR.  | |
[pagina 113]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 114]
| |
VRiendinne pur, wat hemelsche creatur'
Was die ghestorven in den Heer'?
In suet en suer, van allen eerdts ongheduer
Die met eenen stercken toekeer
In nietheydt stondt ghevesticht soo seer,
Dat haer herte oprecht aen den Heere ghehecht,
In haers selfs ooghen slecht allen tijdt, soo ghy seght,
Tot sijnder hooghster eer, wilde ontworden meer en meer.
Haer purheydt claer, haer innicheydt wonderbaer,
Haer Godt meynende vaste trouw'
Waren voorwaer als minne sterckten in haer,
Daer heel haer gheestelijck ghebouw'
Op ghefondeert blijven staende souw'
Teghen allen aenstoot, met een stadighe doot,
Door een liefde seer groot, in een herte seer bloot
Vol van opsichte nouw', daer sy Godt in waer nemen wouw'.
In vreughden soet vol troost van d'opperste goet,
Vol blijschap ende vrolijckheydt,
Met claer ghemoet verdroncken in overvloet,
Sien ick, dat sy stondt wel bereydt,
Ghelijck ghy hebt ten vollen gheseydt,
| |
[pagina 115]
| |
Met haer gade te slaen, met haer weder te staen,
Met haer self uyt te gaen, met te kleven Godt aen,
Daer sy in wiert gheleydt van als ontbloot en afghescheydt.
Ick sien dat sy, van eerfscheydt los ende vry,
Met troost en soeticheydt vermaeckt,
Int hooghste, bly' vol vreughden van alle sy'
Der liefden kussen heeft ghesmaeckt;
Die allen troost haer heeft veroorsaeckt
In der weelden afgrondt, in den vloet die sy vondt,
In die Zee daer sy stondt met ghenuchten doorwondt,
Van dien pijl gheraeckt, daer t'herte door in minne blaeckt.
Dit sien ick al, haer vreught was sonder ghetal,
En hare weelden sonder maet';
Haren toeval was t'hemelrijck in dit dal,
Mijn Godt! in wat ghewenschten graet
Stondt die hoogheydt van heel haren staet?
Mijn siele verheught door die vrolijcke vreught
Haerder innigher jeught, ende dorst van haer deught
Te hooren vroegh en laet; toch mijnen dorst vriendin' verslaet.
|
|