Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Van d'Enghelsche fonelle.
SVPERIOR.  | |
[pagina 109]
| |
BASSVS. 
MIjn hert' wenscht op te breken! o Liefde oversoet!
Mijn siele wordt ontsteken, met blakende ghemoet,
Om uwen lof te spreken, fonteyn' van d'eeuwich goet!
O troost sonder verdrieten! ghenuchte sonder wee!
Vyt wie die weelden vlieten, als uyt een vollen Zee:
Oft eens v soet ghenieten, een maeckte van ons twee!
Hoe sou' mijn siel' ontfoncken, in uwen minnen-brant?
Waer ick in v versoncken, en had' ghy d'overhant,
Had' ghy my v gheschoncken, o troost boven verstant!
Dan soud' ick moghen singhen, den lof met volle vreught,
Ghelijck hem die volbringhen, ghetroost ende verheught,
Der welcker oeffeninghen ghy zijt levende jeught.
O blijschap van dit leven! o vreught van hemelrijck!
O soeticheydt verheven! vermaeck van alle wijck!
Oft ghy my wiert ghegheven, die troost soo salichlijck!
| |
[pagina 110]
| |
Salich die uytvercooren, die wel ghestorven siel'!
Die in v was verlooren, wat datter op haer viel:
Die wat haer quam te vooren, v eenichlijck behiel.
Fonteyne der ghenuchten, oorspronck der salicheydt,
Hoe langh' sal ick versuchten, van v hier afghescheydt?
Die om v soeck t'ont-vluchten, al wat my van v leydt.
Mocht v mijn siel' be-erven, mijn wenschen waer vol-brocht;
Om v wild' ick 't al derven, dat ick oyt heb' ghesocht:
Een leven waer mijn sterven, dat ick v vinden mocht'.
|
|