Den boeck der gheestelijcke sanghen

[p. 99]

Die Innighe: Hoe dat die Salighe Silentium hiel waer dat sy kost.

Op de VVijse: Het viel een hemels dauwe.

SVPERIOR.

BASSVS.

[p. 100]

PVr staet die siel' van binnen, die haer gheest totter deught,

Sy moet ondeught verwinnen, sou' Godt zijn hare vreught.

Sy moet haer self doorbreken, om Godt te schouwen aen:

Om Godt te hooren spreken, moet sy self stomme staen.

Soo de' die siel' volcomen, die doodt moet' zijn alom':

Sy had' van Godt vernomen dat sy moest' wesen stom;

Dat om troost te verkrijghen, die Godt in't herte spreeckt,

Sy moeste leeren swijghen, al wat silentie breeckt.

Daerom, waer dat sy conde, onthiel haer van uyt-spraeck';

Want sy dicks ondervonde, dat swijghen was oorsaeck'

Van duysent minne-kussen, die Godt den Heer' haer gaf,

Daer t'hert' met niet te sussen hem comt te keeren af.

Hoe dicks heeft sy verkregen troost, die den Heer' haer schonck,

Om dat sy hadd' ghesweghen, t'ghen' daer sy in uyt-gonck:

Met vrolijckheydt omvanghen wiert sy dick hier en daer,

Om dat sy het verlanghen van spreken brack in haer.

Godts stem' moest' weder schincken troost in die siele bloot,

Daer moest' een leven blincken, daer t'herte stierf de doot:

Die duyve uytghelesen om haer verdooft ghemoet

Moest' innich ghetroost wesen met in-spraeck oversoet.

[p. 101]

 

Naer d'minnelijck vertijden van sinnelijcke vreught,

 

Met innichlijck verblijden maeckte haer Godt verheught:

 

Wel duysenden ghenuchten wierden haer inghestort

 

Als levendighe vruchten van een versterven cort.