Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe inghekeert dat die Salighe haer hiel als sy uyt ghinck.

Op de Wijse: Schoon Goddin mocht my ghebeuren.

SVPERIOR.

[p. 94]

BASSVS.

[p. 95]

 

SOet ist voorwaer Godt aen te hanghen,

 

Te worden van sijn licht omvanghen,

 

In hem te staen, in hem te gaen;

 

Daermen meer dan hert' kan verlanghen,

 

Troost mach ontfaen.

 

 

 

Dit wist sy wel, die was gheseten

 

In die ghenuchten onghemeten;

 

Daer sy ontfonck dat Godt haer schonck,

 

Dat sy met alles te vergheten

 

In hem versonck.

 

 

 

Daerom en mocht haer niet uyt leyden,

 

Noch haer ghemoet van d'wesen scheyden,

 

Daer sy in stondt met haren grondt

 

Daer sy die oversoete weyden

 

Des gheeste vondt.

 

 

 

Hier ende daer moest' sy dicks wesen

 

By dien nu, en nu by desen:

 

Nochtans met vlijt van die altijt

 

Stondt sy in haren uytghelesen

 

Ghescheyden wijt.

 

 

 

Andwoorden moest' sy en aen-spreken;

 

Nochtans en wou' sy noyt ontbreken

 

Aen dien smaeck van die aenspraeck,

 

Waer by dat allen troost gheleken

 

Is onvermaeck.

 

 

 

Sy luysterde, waer sy haer vonde,

 

Naer die stemm' die haer troosten konde;

 

Daer sy recht me', wat dat sy de',

 

Den wille Godt seer claer verstonde

 

In alle ste'.

 

 

 

Een claer ghehoor hadd' haer ghedachte

 

Sy hadd' haer hert' in hare machte:

 

Die pure Bruyt, al ghinck sy uyt,

 

Van binnen hiel sy scherpe wachte

 

In dat besluyt.

 

 

 

Noyt en ghinck uyt die uytvercooren,

 

Oft s'en ghinck in soo diep' te vooren;

 

Dat den uytganck naer haren danck

 

In d'ingaen bleef gheheel verlooren

 

Haer leefdaegh' lanck.