Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe aendachtich dat haer die Salighe in haer werck hiel.

Op de VVijse: Het vier brandt seer.

SVPERIOR.

[p. 86]

BASSVS.

NErghens en vondt die blyde siele rust',

Dan in den grondt der eeuwigher wellust':

Als sy daer was was sy in vre',

Wat moeyt' oft aerbeydt dat sy de':

Want sy daer sat, daer sy haer moeyt' vergat.

Daerom soo nam sy altijt in haer werck,

Waer dat sy quam, op d'Wesen haer ghemerck;

Dat sy wist' dat al wesen gheeft,

Wat wesen oft wat leven heeft:

Hoe dat het ginck, t'was dat dat sy aen hinck.

Sy stondt daer in' sy wou' daer inne staen,

Vyt haren sin en liet sy dat niet gaen;

Want sy met claer ghesichte sach,

Dat haer gheluck daer inne lach,

Dat ruste maer en was te vinden daer.

Haer eerst' ghepeys, dat sy in comen liet,

Was t'elcker reys' Godt self' en anders niet:

Sy wilde staen voor Godts aenschijn,

[p. 87]

 

Sy wou' haers wercks daer ledich zijn.

 

Los ende vry, wou' sy staen t'allen ty'.

 

 

 

T'was haer te slecht, het docht' haer al te kleyn,

 

Dat d'oogh' oprecht sou' worden daer onreyn:

 

Te zijn en docht haer opder eerdt

 

Eens d'opsicht haers ghesichte weerdt

 

Gheen creatuer' buyten den Schepper puer.

 

 

 

Die trooste haer, die was al haer vermaeck;

 

Haer hert' voorwaer en had' pleysier noch smaeck,

 

Wat weelde dat sy vondt oft socht',

 

Dan in hem, die sy smaken mocht':

 

Die was den wensch van haren heelen mensch'.