Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Almachtich Godt v loven wy.
SVPERIOR. 
BASSVS.  | |
[pagina 84]
| |
NAer dat volbrocht was in de kerck
In die claer' siel' Godts minnewerck,
Naer huys met haren uytvercoren
Ghinck sy, die met haer quam te voren.
Ghecomen was sy met den Heer',
En de' met hem den wederkeer:
Sy quam, sy ghinck, hy haer gheleyde,
Die nerghens oyt van haer en scheyde.
Wel vergheselschapt vondt sy haer,
Die met Godt ghinck, en quam van daer:
Denckt hoe dat moest' die creature
Versmolten gaen in liefde pure.
Een open oogh' die reyne siel'
Al gaende op den Liefsten hiel,
Sy sach hem aen die haer aenschouwde,
Sy hiel hem vast die haer vast houwde.
Sy ghinghen beyd', en waren een;
Den Liefsten ghinck met haer alleen:
En leerde haer gaen lancks die weghen
T'hemwaerts alleenelijck gheneghen.
In trouwe pur', in minne soet
Ontstack den Liefsten haer ghemoet:
Die met dat vier verteert ten gronde
Niet dan den Liefsten minnen konde.
Met reynen gheest hinck sy hem aen,
Haer herte scheen in hem te staen:
S'en sach niet anders op die straten,
Dan die sy minde boven maten.
| |
[pagina 85]
| |
Soo quam sy t'huys met hare vreught,
Die haer oock gaende hadd' verheught:
Die haer al om tot allen tijde
Met allen troost in hem verblijde.
|
|