Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
Op de VVijse: Met gheestelijcke vreught melodieus.
SVPERIOR.  | |
[pagina 81]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 82]
| |
MErckt eens met innicheydt hoe die reyn' siel',
Die duyve sonder smerte
Voor t vrolijck Godts aenschijn haer selven hiel,
En op haer selven lette:
Ofter in haer niet en misstont,
Dat onpur maeckte haren gront,
Als sy die spijs' bly' ghinck ontfanghen,
Daer d'Enghelen self naer verlanghen.
Versoncken was sy heel in haren Niet,
In liefde Godts ontsteken;
De minste eyghentheydt niet toe en liet,
Sonder heel af te breken:
Als die moest' staen los ende bloot,
Om Godts goetheydt en liefde groot
Sijn trouw', sijn jonst', en gifte rijck
T'omhelsen pur en minnelijck.
Hoe seer stondt sy vervremt en afghescheydt
Van eyghen lust' en bate,
Van troost te soecken oyt oft soeticheydt
In dien honich rate:
Sy was seer verr' en wijt van daer;
S'en socht' niet dan Godts eer' voorwaer,
Die sy in als met purheydt meynde,
Daer sy in als haer om verkleynde.
Het scheen voor d'ooghen Godts dat sy gheheel
Door d'aerde wilde sincken,
Sy hiel haer self' onweert dat groot voordeel,
S'en kost' haers niet ghedincken:
Het docht' haer zijn een wonder dinck,
Dat sy ter tafelen Godts ginck;
Dat haer kleynheydt soo wiert verheven,
Dat t'hemels broodt haer wiert ghegheven.
In haer gheen lit soo kleyn, oft het ontstack
Om den lof Godts te singhen;
Haers herten binnenste schier open brack,
Om den prijs te volbringhen:
Al hare leden stemmeloos
| |
[pagina 83]
| |
Schenen te roepen dese voos,
Lof zy v die v wilt neer-booghen!
Om een aertwormken te verhooghen.
T'smolt al in't minne-vier, dat in haer was,
Haer aders wilden scheuren,
S'en was niet meer haers selfs op t'selfde pas,
Dat Godt sulcks liet ghebeuren:
Dat dien schat der liefde soet,
Die rijcke Zee met vollen vloet
Om haer armoede te onthalen,
Soo mildelijck neer quam te dalen.
|
|