Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe dat die Salighe Misse hoorde.

Op de Wijse: Ie ne veus plus o vanité infame.

SVPERIOR.

[p. 75]

BASSVS.

[p. 76]

IN als voorwaer was die bly' siel' te prijsen,

Haer purheydt dach en nacht,

Haer liefde groot, haer trouw' in alder wijsen,

Haer brandende ghedacht',

Haer herte soet, haer claer ghemoet

In alder wijs' verdiende lof en prijs.

Een pure vlamm' scheen sy alomm' te wesen,

Sy smolt in liefde schier;

Maer meestendeel als sy Miss' hoorde lesen,

Ontstack dat minne-vier,

Dat sy bevondt in haren gront,

Daer sy Godts licht, aensach met claer ghesicht'.

Wat soet gheniet, wat blijde vrolijckheden

Hadd' sy daer in den Heer',

Daer haren gheest, daer haer verlichte reden

Voor comen wiert soo seer':

Dat het haer scheen dat sy verdween,

En te niet ghinck, in troost, die sy ontfinck.

Ghelijck gheheel uyt haer selven ghetoghen

Sach sy Godts liefde aen,

Sy scheen te zijn gheheel aertrijck ontvloghen,

En heel in Godt te staen:

Soo overwijt, soo hoogh' verblijt

Liep haer ghemerck in dat soet minnewerck.

Boven begrijp sy dat werck Godts aenschouwde,

Sy was uyt haer ghevoert,

Daer sy die oogh' haers gheests ghevesticht houwde

Ontbeeldt, en onberoert

In dat gheniet, dat Godt haer liet

Op den autaer sien met ghesichte claer.

[p. 77]

 

Dat wonder groot, dat Godt hem soo verneerde,

 

Dat hy hem hiel' soo kleyn,

 

Dat hy soo diep' te versincken begheerde,

 

En toonde soo ghemeyn,

 

Haer grondich dwonck dat sy versonck

 

Door Godts hoogheydt, uyt haer selven gheleydt.