Den boeck der gheestelijcke sanghen

Die Innighe: Hoe dat die Salighe het woordt Godts hoorde.

Op de Wijse: In dulci iubilo.

SVPERIOR.

[p. 73]

BASSVS.

[p. 74]

MEt wat aendachticheydt dat die siel' wel bereydt

Om helsde Godts gheboden, en d'woort Godts hoorde aen

Hebbende al ontvloden, lancks des gheests blijde baen,

Dat haer uyt haer gheset mocht doen eenich belet

Tot haren Godt der Goden, is qualijck te verstaen.

Die pur' die reyne siel' aendachtelijck haer hiel

Tot Godt in alle plecken, maer sonderlingh' alsdan,

Wanneer om te verwecken, d'Woort Godts, dat innich kan

Met sterckheden, die't heeft, met inlichtingh' die't gheeft

Den wegh Godts claer ontdecken, daer alle goet comt van.

Dus stondt sy in die ste', daermen dat woort Godt de',

Met allen haer ghedachte ghetoghen in den Heer',

Van wien sy verwachte iet salich t'haerder leer',

Ghelijck sy daer verblijt te hooren pleegh altijt,

Om Godt, die sy naer trachte, te moghen volghen meer.

Haer hert' te hooren socht', t'ghen' dat haer raken mocht';

Want allen haer verlanghen was boven alle dingh,

Een punt van hem t'ontfanghen, die sy alleen aen hingh,

D'welck als een siel' ghetrouw', sy van hem hooren wouw',

Om rechter hare ganghen te stieren daer sy gingh.