Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Ie t'aymerois bien mon berger.
SVPERIOR.  | |
[pagina 68]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 69]
| |
GHeluckich die ghestorven siel'!
Salich die schoone uytvercoren!
Daer Godts goetheydt soo op verviel,
Dat sy in hem dicks was verloren:
Dat sy in hem waer dat sy ghinck,
Die over al haer quam te voren,
En die sy over al aen hinck,
Alle vol doeninghe ontfinck.
Haer en volde' gheen ander licht,
Van d'aenschijn soet van den gheminden;
Dat was t'vermaeck van haer ghesicht',
Dat sy bevondt en wilde vinden:
Waer dat sy ghinck, waer dat sy quam,
Wat haer ghedachten oyt versinden,
Niet anders in haer en vernam
Dan die ghewenschte minne-vlam'.
S 'morghens uytgaende naer de Kerck',
O Salighe! o Godts vriendinne!
Hoe inghekeert was haer ghemerck?
Daer Godt alleen moest' rusten inne:
Met haer ghedachten altegaer
Versmolten in oprechte minne
Was die ghestorven siel' voorwaer
In haren Alder liefsten maer.
Gheen beeldt en quam in haren gront,
S'en sach gheen letsel op de straten;
Een wast' die sy al omme vont,
Die sy wel vry mocht' inne laten:
Het was vriendinn' haers herten vreught,
Die haer vermaeck gaf boven maten,
Die in haer plante alle deught,
Die sulcke dooden maeckt verheught.
Al ghinck sy met die ander al,
S'en ginck niet daer die ander ginghen;
Sy stondt boven dit nederdal,
Haer krachten aen den hooghsten hinghen:
Sy was van hier ghescheyden wijt
In Godt boven veranderinghen,
Daer sy vervrolijckt en verblijt
Den troost der sielen sach altijt.
Dus quam sy heel verlicht, verclaert
Met vreught in den tempel des Heeren,
| |
[pagina 70]
| |
Daer Godt sijn selven openbaert,
Aen die hy wilt sijn weghen leeren:
O weelden die sy vondt bereyt
Tot haer voldoeningh' t'allen keeren,
Die om te worden ingheleyt,
Haer hadd' van allen troost ghescheyt.
|
|