Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 65]
| |
Op de Wijse: Mon coeur mon coeur mocht ick eens by v wesen.
SVPERIOR. 
BASSVS.  | |
[pagina 66]
| |
OCh wat is liefde pur? wat is die deught der deughden?
Hoe edel van natur' is die fonteyn der vreughden?
Die niet alleen de siel' en doet verblijden,
Maer toeghekeert tot Godt houdt t'allen tijden.
De Salighe begift met dien schat der schatten,
En hadd' door minne-drift' op aertrijck gheen bevatten:
Al stondt sy hier, haer oogh' was elders gaende
S'en stondt hier niet, sy was in't wesen staende.
Naer haer ghebedt volbrocht wies haer die reyne siele,
Die alomm', waer sy mocht', haer in den Liefsten hiele,
En sorghde meer voor des gheests reynicheden,
Dan sy aen sach d'afwasschen haerder leden.
Die purheyt stondt haer aen, daer ghinghen haer ghemercken,
T'was haer om die ghedaen, in alle hare wercken:
Haer neersticheydt sloegh rechts die peerle gade,
Daer haer ghemoet door kreegh all' Godts ghenade.
Purheydt hiel sy al omm', sy wilde suyver wesen,
Want haren Bruydegom die deught hadd' uytghelesen:
Alleen sach sy, dat sy haren beminden
Met reyn ghemerck moest' soecken ende vinden.
S' en was niet uytghestort op netticheydt der eerden,
Die licht verloren wort, en is van kleynder weerden:
T'was binnen al, t'ghen' dat sy suyver maeckte,
T'was die schoonheydt, die reynheydt die haer smaeckte.
| |
[pagina 67]
| |
Daer was sy curieus, daer moest' haer purheydt blincken,
Godts aenschijn glorieus moest' haer daer water schincken;
Om onbevleckt haer oogh' te moghen houwen,
Daer sy me' socht' Godts aenschijn te aenschouwen.
|
|