Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Brande lorin:
SVPERIOR.  | |
[pagina 63]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 64]
| |
TOt den wil' Godts bereet wierp haer innich ter eerd'
Stracks, soo sy was ghekleet, die siel' van hoogher weerd.
In haren niet verloren voor haren uytvercoren,
Die sy haer heel op droegh
In hebben en derven te leven en te sterven,
Om hem te doen ghenoech.
Ter aerden lach sy neer met t'hert' tot Godt ghekeert,
En badt weer ende weer, dat Godt wou' sijn ghe eert,
Dat Godt wilde ghepresen door haren dienste wesen,
Daer sy hem dien dach
Vyt gront haers herten milde ghetrou in wesen wilde,
Die voor sijn voeten lach.
Met een voornemen sterck maeckte sy daer opset,
Den Heer' in alle werck, te volghen onbelet,
En self ter doodt haer leven in sijnen dienst te gheven,
Daer sulcks vereyschen souw',
Soo sy voor hadd' ghenomen met meyninghe volcomen
Sijn liefde ende trouw'.
Daer riep sy met aendacht' voor sijn ghenade soet,
O Godt door uwe macht verledicht mijn ghemoet!
Wilt in my grondich dooden al wat my mach verstrooden,
Doet my in my te niet:
Wilt my den inganck leeren, op dat mach wederkeeren
T'hert' dat dicks van v vliet.
Dus lach sy met ghesucht', met wenschen, met gheween
Voor haers herten ghenucht, die sy aensach alleen
Haer tranen t'hemwaerts riepen haer crachten t'hemwaerts liepen
Op wonderbare wijs
Naer haers herten verlanghen socht' sy hem aen te hangen
Met allen lof en prijs.
Voor Godt daer sy haer vondt, noyt op van bidden hiel,
Tot dat in haren grondt een minne-vlamme viel,
Waer sy stracks mede brande, in wil' ende verstande,
En begost' op te staen
Verweckt ende ontsteken, om alles te door breken,
En in als uyt te gaen.
|
|