Den boeck der gheestelijcke sanghen

[p. 60]

Die Innighe: Hoe dat de Salighe haer kleede.

Op de Wijse: La durette.

SVPERIOR.

BASSVS.

[p. 61]

MEt dat den claren morghen

In haren gheest op ghinck,

Tot Godt, die sy gheheel aen hinck,

Liepen al hare sorghen;

Daer sy met bly' ghedacht

Vroegh ende spaed' op hiel de wacht.

T'habijt dat sy aen dede,

Nam sy als t'purper kleet,

Dat voor den Heere was bereet,

Daermen hem deckte mede,

Aen die colomne naeckt

Naer dat hy was soo seer mismaeckt.

Dat dede haer versmaden

Het noodeloos cieraet,

Het docht' haer teghen haren staet,

T'docht haer al t'overladen,

T'ghen' dat s'aendede meer,

Dan dat behaghen mocht' den Heer'.

S' en sach naer die noch desen,

Noch naer dat beste stont;

Als sy kost' sterven haren gront,

T'docht' haer ghenoech te wesen:

Die nerghens toe en liet,

Dat in haer soude leven iet

T'kleet dat sy wilde draghen,

Moest' hert zijn ende grof,

Om weerdt te wesen Christus lof,

Die sy socht' te behaghen:

Daer sy om sterven wouw',

Die droegh over sijn wonden rouw'.

[p. 62]

 

Hoe dicks quam haer te voren,

 

Den rood'-verwighen rock,

 

Diemen Christus aen t'Cruys uyt trock

 

Haers herten uytvercoren:

 

Die voor dat lijden groot

 

Wou' sterven duysentmael de doot.