Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 56]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 57]
| |
GHeluckich dien dach! die blijde ur'!
Dat die oprechte siele sach die minne giften pur,
Daer sy me' wiert in Godt ghetoghen,
En als haer selven heel ontvloghen
Een met Godts liefde oversoet
In Godt versonck met haer ghemoet.
O claren ommekeer! bly' minnewerck!
Dat sy niet dan in Godt den Heer' en stierde haer ghemerck,
Dat haren wensch soo wiert verheven,
Dat haer ghemoet soo wiert ghedreven,
Dat wat wegh dat sy inne nam,
Altijt Godts hoogheydt teghen quam.
Hoe moest' in dien schat ghedurelijck,
Daer sy de reste om vergat, als in een hemelrijck
Met weelden groot staen overgoten,
Al haer aendachtigheydt besloten!
Daer sy gheheel spaed' ende vroegh,
Haer hert' ghevesticht inne droegh.
Ghenuchte overgroot, hemels pleysier
Moest' dalen in dat herte bloot op wonderbaer manier',
Dat altijt was op alle weghen
Ghekeert, gherecht, ghestiert, gheneghen
Met een verheven minne-vonck
In sijnen eeuwighen oorspronck.
My dunckt ick sien haer staen, o Siele claer!
Hoe moest' dat hert' ten gronde gaen met crachten altegaer?
Vertelt my eens hoe dat toch ghinghen
Haer daghelijcksche oeffeninghen
Hoe sy haer droegh vroegh ende spae'
Tot den in-vloet van Godts ghenae'.
|
|
