Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Den Mey als al de voghels singhen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 39]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 40]
| |
MOest' dan die pur, die uytghelesen,
Die blyde siel, die hoogh-ghepresen,
Ghelijck ick v hoor' segghen,
Soo grondelijcks verstorven wesen
Wie sal haer deught uytlegghen?
Ghy seght my wat maer t'heeft veel inne,
V woorden zijn van hooghen sinne:
O doodt! o salich sterven!
Daer die siel' quam door pure minne
Dat uytvaert te be-erven.
Voorwaer voorwaer het moest' haer kosten,
Eer des' doodts weelden bly' begosten,
Die haer naer haren wensche
Van vleesch ende van bloedt verlosten,
En van den heelen mensche.
O uytvaert soet vol van wellusten!
O blijden vre'! o rust' der rusten!
Daer Godt haer toe liet comen,
Die d'leven haerder sinnen susten,
Dat haer daer wiert ontnomen.
Wel moest' daer staen van 'alle sijde
Die Salighe ghebenedijde
Tot sulcken vreught vercoren
Met haren Godt, die haer verblijde,
In haers selfs doodt verloren.
Haer sinnen was sy verr' ontvloghen,
Sy stont in haren Godt ghetoghen,
Quijt was sy haer ghevoelen:
Sy stont, daermen staet onbedroghen,
Niet daer de sinnen woelen.
O ghelucksaligh' boven maten!
Die haer in als soo had' ghelaten,
Dat haer niet en kost' smaken,
Dat nerghens op haer sinnen saten,
Noch aen en wilden raken.
Wat weelde wiert van haer bevonden?
Daer dach en nacht haer ooghen stonden
In Godt, die haer aenschouwde;
Daer sy in liefde pur verstonden
Al hare crachten houde.
| |
[pagina 41]
| |
Sy weet, wat sy quam te ontfanghen,
Die in Godt stierf naer haer verlanghen,
Sy weet, wat hare crachten
Bevonden in Godts soet aen hanghen
By daghen en by nachten.
|
|