Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 36]
| |
Op de Wijse: Waert dat vloeyden uyt mijn ghesicht.
SVPERIOR. 
BASSVS.  | |
[pagina 37]
| |
MEynt ghy voorwaer dat sonder moeyt'
Stracks een siel' in troost overvloeyt?
En dat sy niet en moet bekoopen
Wel scherpelijck tot d'minste sier
Die stroomen van die bly' rivier',
Die haer vol weelden overloopen?
Het koste die verstorven siel,
Die ick v stracks voor ooghen hiel,
Die tot die doodt quam der wellusten,
Wel duysent dooden dach voor dach,
Eer sy die blyde ure sach,
Dat sy in vrede quam te rusten.
Eermen haer dat bly' uytvaert de',
Daer Godt den Heer' haer trooste me',
Soo was sy soo ghedoodt ten gronde:
Datmen in haer in't minste gheen,
Soo veel oock als een sier alleen,
Des levens teecken vinden konde.
T'moet in den dooden al te niet
Datmen in onverstorven siet,
Diemen recht sal doodt noemen derven:
Alsoo wast oock met hare doodt,
Daer en was leven kleyn noch groot,
Om des doodts naem recht te be-erven.
Gheen doodt en is het metter daet,
Soo langh' alser noch adem gaet;
| |
[pagina 38]
| |
Den mensch' moet wesen overleden:
Ghelijck sy tot het minste deel
Doodt was volcomen en gheheel,
Die die rust' vont der salicheden.
Maer t'moest' haer kosten lijf en goet,
Het moest' haer kosten vleesch en bloet,
Het moest' haer kosten siel' en leven:
Daerom weet dat ghy 't all' om all'
Verlaten moet, eer dat Godt sal
Den troost v van dat uytvaert gheven.
Soo langh' als ghy noch siet en hoort,
En met ghevoelen spreeckt een woort,
En werck maeckt van verstandt en sinnen,
En datter noch aen v iet vat,
Oft v beweeght dit ende dat,
Is uwe doodt noch te beghinnen.
Die siel' was doodt wiert sy verhooght,
Die siel' was doodt wiert sy ghebooght,
Die siel was doodt in alle dinghen:
S'en moest haer gaen noch uyt noch inn',
Noch verlies soecken, noch ghewinn'
Noch gheene saken overspringhen.
Dat was daerom, want sy voorwaer
Heel doodt was, ende al met haer,
Sy stont ghestorven t'alle plecken:
Daer en was teghenspoet noch druck,
Daer en was lijden noch gheluck,
Dat haer kost' vander doodt verwecken.
|
|