Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Al hebben de Princen haren wensch.
SVPERIOR.  | |
[pagina 32]
| |
BASSVS. 
WAt is aertrijck o Heer'! o Heer'!
Dat ons vervremt van v soo seer?
Is dien troosteloosen niet
Wel weerdich, dat m' hem eens aensiet?
Verdien'et al datmen hier vint
Te worden van den mensch bemint?
O Godt de liefde is te pur
Tot sulcken snooden creatur'!
Waerom gaet dicks ons herte dan,
Dat sonder v niet zijn en kan,
Hem gheven tot die ydelheyt,
Die t'schepsel van den Schepper leyt?
Waerom o Heer' vliet ons ghemoet
Van v, die zijt dat eeuwich goet?
En soeckt met sijne crachten al
Te woonen in dit tranen dal.
Ons siel' en weet niet van die vreught,
| |
[pagina 33]
| |
Daer ghy v vrienden me' verheught:
Daerom ist dat sy ruste nemt
In t'ghen', dat haer van v vervremt.
Troost moet sy erghens hebben in,
T'zy naer den gheest, oft naer den sin;
Daer sy in v dan niet en rust,
Vermaeckt sy haer in sinnen lust.
Maer wort haer vreught, o Heer' voldaen,
Met in gheschapen troost te staen?
Die niet en rust tot dat sy raeckt
In v, daer sy toe is ghemaeckt.
Voorwaer sy rust in v alleen,
Die zijt haer eynd' en anders gheen:
Haer en voldoet niet, wat sy vat,
Dan ghy, die zijt der sielen schat.
Als ghy die blijschap niet en gheeft,
Soo sterft de siel, waer dat sy leeft:
Al swomm' sy in wellusten groot,
Haer leven is een pure doot.
Gheen vreughden en zijn inder tijt,
Als ghy de siel' niet en verblijt:
Herts sweeren zijn't maer ende pijn'
Bekleet met valscher vreughden schijn.
Dit weet ick en beken' ick nu,
Gheen vreught en isser dan in u:
Die elders naer ghenuchte staet,
Verr' uyt den wegh des levens gaet.
|
|