Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Bemuert prieel daer Godt in was ontfanghen.
SVPERIOR.  | |
[pagina 30]
| |
BASSVS. 
OCh oft t'gheluck van die verstorven siele
Wat levender in ons ghedachten viele!
En dat die oogh' van ons ghemoet
Des' nederheydt stiet met de voet,
En Godt alleen en anders gheen in haren gront behiele.
Alsmen aensiet den roock der aertsche saken,
T'is wonder hoe ons d'aerde kan ghesmaken:
Onse gheneghentheydt voorwaer
| |
[pagina 31]
| |
En volght niet dan een dwaesheydt naer;
Die t'droef aertrijck soo schadelijck begeert eens aen te raken.
Wat anders kan ons dan die doodt bereyden?
Al t'ghen' dat ons mach van dat leven scheyden:
T'en is voorwaer gheen aensien weerdt
T'vermaeck', dat hier is opder eerdt,
Behalvens dat ons van den schat des waerheyts comt te leyden.
Mijn siele blint van Godt soo hoogh' gheschapen
Hoe kont ghy troost hier opder aerden rapen?
Hoe kan een van v crachten al
Vreught vinden in dit droevich dal?
Hoe kan gherust des herten lust in des' onruste slapen?
Voorwaer t'en is hier in dit onghedure,
O schepsel Godts! o edel creature!
Gheen aerde die v troosten kan,
Daer v gheluck moet comen van:
V ruste soet, v eeuwich goet, is uwen Schepper pure.
O wel te recht sach die claer siel' dat inne,
Dat liefde Godts uyt sluyt die aertsche minne,
Dat t'samen niet en kan ghestaen,
Aertrijck en Godt te hanghen aen;
Want liefden strijt die wilt altijt dat d'een oft d'ander winne.
|
|