Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Op die Wijse:
SVPERIOR. 
BASSVS.  | |
[pagina 24]
| |
NAer een gheberght' trock die siel' voort
Vervolghende den uytvercoren,
Die, soo sy eertijts hadd' ghehoort,
Om haer te vinden was verloren:
Ten is met tongh' niet uyt te legghen,
Als sy tot dier stede quam,
Dat ick van haer smert' wilde segghen,
Die sy op dien bergh vernam.
Calvarie siet die droeve ste',
Daer sy den Salichmaker vonde
Gheheel van boven tot bene'
Gheworden niet dan eene wonde:
Mijn herte dunckt my te beswijcken
Van den rouw', die die siel' doorghinck,
Als sy den bergh wou' gaen bekijcken,
Daer haren Salichmaker hinck.
Met haeste quam sy daer ontrent,
Van daer sy doot meynde te scheyden;
O persse groot! o swaer torment!
Die haer heel uyt haer selven leyden:
Aen t'Cruys sach sy den Heere hanghen
Doorhouwt, doorkerft van lit tot lit,
| |
[pagina 25]
| |
Met sware bitterheydt omvanghen,
Met vreede naghelen doorspit.
Is dat, riep sy, die ick beminn'?
Is dat mijns herten uytghelesen?
O Liefste soet die ick hier vin'!
Hoe kan ghedoodt dat leven wesen?
Kont ghy o eeuwich leven sterven?
Die alle dooden leven gheeft;
Kont ghy o eeuwich goet bederven?
Daer alle goet in salich leeft.
Mijn herte breeckt, dat ick v sien,
Wie heeft gheweest soo onghenadich,
Die v hier heeft voor alle lien
Aen t'Cruys ghehecht ghelijck misdadich?
O Christe Jesu eeuwich leven!
Wat sonde heeft toch sulcks vermocht?
Dat ghy int Cruys dus zijt verheven,
Dat ghy ter doot dus wort ghebrocht?
Ben ick, o Heere! die oorsaeck'?
Dat ghy tot des' smert' zijt ghecomen;
Ghebiedt tot een verdiende vraeck',
Dat my mijn leven word' ontnomen:
Waer om sult ghy, o Heer' betalen
Mijn boet, die ick v schuldich ben?
Mijn sonden wilt op my verhalen,
Die ick v duysentmael beken'.
O Jesu in ghenaden rijck!
Met wat gheween, met wat ghesuchten
Beklaghende dit onghelijck
Sal mijn leetwesen t'uwaerts vluchten?
'Ken weet hoe best' mijn schult uytspreken?
Om voor mijn boosheydt te voldoen;
Al mocht' van rouw' mijn herte breken,
Kleyn waert als ick v noch versoen'.
|
|