Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: La volte.
SVPERIOR.  | |
[pagina 21]
| |
BASSVS. 
DOorsiende voorts den hof der weelde,
Quam die ghestorven in den Heer',
Daer men een Croon' van doornen stelde
Op t'hooft haers Alderliefste teer:
Met luyde stem' riep sy tot hem;
Wee my! wee my mijn alderliefste soet!
Datmen v sulcks t'onrecht verdraghen doet.
Haer herte brack, sy wilde sterven,
S'en kost die smert' niet schouwen aen;
Sy wilde van den Heer' verwerven
In dat torment voor hem te staen:
Gheheel doorwont in haren gront
Ghevoelde sy met droeve bitterheyt
Al watter wiert den Liefsten opgheleyt.
| |
[pagina 22]
| |
Hadd' in haer macht gheweest die Croone,
Die sy op t'hooft ghebenedijt
Haers Liefsten sach soo onghewoone,
Licht waer hy die gheworden quijt:
Haest waer dat leet, der perssen vreet
Ghenomen van den Liefsten wel bemint,
Die duysentmael stont in haer hert' gheprint.
Wat droeven rouw', wat sweert des herten
En wast voor Godts vriendinne niet?
Te sien hem staen in sulcke smerten,
In sulcken jammerlijck verdriet:
En d'ongheluck, van dien druck
Te moeten sien, sonder eenich bystant
Te konnen doen, die smolt in minnen brant.
O t'was voorwaer een swaer allende,
Een bitterheyt groot boven maet',
Die sy voor haren Godt bekende
Te schouwen aen in dien staet.;
Daer sy hem socht', en niet en mocht'
Naer d'wenschen soet van een ghetrouwe Bruyt,
Met haers selfs doot allendich helpen uyt.
Vol bitterheyt moest' sy aenschouwen,
Die sy gheen hulpe doen en kost';
Haer herte riep van grooter trouwen,
Maer' ick ghedoodt en ghy verlost!
Waer' uwe pijn, o liefste mijn,
Soo 't reden is ghestort in my alleen,
Ghetroost waer ick' die uwen druck beween',
Mijn schulden zijn't die v doorwonden,
Waer om gheschiet v dit onrecht?
Datmen v straft om mijne sonden,
Datmen v mijne schult', opleght:
Laet mijne schult van my vervult,
Van my voldaen worden, soo ick verlangh',
Om wie, o Heer! ghy staet in dit ghedrangh'.
Doodt my, doodt my met bitterheden,
Ten minsten dat ghy Liefste rust;
Te sterven ben' ick hier te vreden
Om v, daert my alleen naer lust:
T'zijn weelden bly', al wat ick ly',
Al sterf ick oock hier duysentmael die doot,
Als ick v trouw' aensien soo overgroot.
|
|