Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijOp de VVijse: Den lustelijcken mey is nu in den tijt.
SVPERIOR.  | |
[pagina 12]
| |
BASSVS.  | |
[pagina 13]
| |
MYn herte dat gaet op vriendinne bly'
Van vreughden sonderlinghe,
Van hooghe vrolijckheyt, van melody',
Van pur' verwonderinghe;
Als ghy my van die siel' vertelt,
Als ghy my haer voor ooghen stelt,
Die door d'aenspraeck' des Heeren
Met sterven quam des levens wegh te leeren.
Wat vreught moest' zijn voor haer, wat soet vermaeck,
Die Cribbe te aenschouwen?
Hoe moest' haer drucken ne'er die wonder saeck?
Daer Godt hem woud' benouwen:
Daer Godt in ne'er te dalen quam,
En sijne ruste inne nam,
Die door verheven weerde
Vervult gheheel den hemel en die eerde.
Wel wiert sy daer gheset in haren gront
Van pure liefde droncken,
Daer sy om haren t'will' den Heere vont
Soo grondelijck versoncken:
Wel moest' sy gaen ten leeghsten neer,
En sincken haer weer ende weer,
Siende voor hare ooghen
Den hooghen Godt soo grondich nederbooghen.
O t'was een spoore sterck! die haer voort dreef,
Als haer, die d'hemels prijsen
Met sijn exempel claer, daer sy ontbleef,
Den gront-slach quam te wijsen:
Als hy voor haer verclaert ghesicht'
Soo toonde sijn ootmoedich licht,
Dat sy sijn moghentheden
Een arm kint sach gheworden hier beneden.
Die siel' moest' staen voorwaer in haren gheest
Gheheel ghelijck verslonden
Ghestelt in vollen troost van sulcken feest',
Daer Godt self wiert ghevonden:
| |
[pagina 14]
| |
Daer Godt hem toonde, soo ghemeyn,
Soo slecht, verworpen, ende kleyn/
Dat gheen hert' kan gronderen,
Hoe Godt hem kost' soo grondelijck verneren.
|
|