Den boeck der gheestelijcke sanghen
(1631)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
Op de Wijse: L'autre jour en vn verger.
SVPERIOR. 
BASSVS.  | |
[pagina 10]
| |
DOor die hemelsche aenspraeck', die Godt ded' in haren gronde,
Wast dat die dood' siele smaeck' in dat leven Christi vonde:
Bly' ginck sy haer selven uyt, om te wesen Christi Bruyt.
D'eerste blijschap die sy sach inden Hof, daer hy haer leyde,
Was die Cribbe, daer hy lach, als hy eerst' gheboren schreyde:
T'was haer eene blij' genucht', dat hy had' om haer versucht.
Niet dat sy sijn droefheyt socht'; maer dat sy haer niet verblijden
Dan door sijne droefheyt mocht', die de doot om haer moest' lijden:
Die haer maken moest verheugt, en door tranen schincken vreugt.
Sy aensach die blijde ste' met soo troostelijcke ooghen,
Dat die vreught haer weenen de' over d'minnelijc neerboogen.
Van Godts goetheyt onbepaelt, die haer schulden had' betaelt.
T'docht haer trouwe boven trouw, liefde wonder boven wonder,
Dat hy lijden om haer wouw' sulcken nederheyt besonder;
Dat hy soo uyt minne pur socht' sijn arme creatur'.
Heel ontsteken van ghemoet wiert sy door sijn clare minne,
Ende door sijne trouwe soet, die haer koos voor sijn vriendinne:
Die haer alle rijckheyt schonck, ende voor sijn Bruyt ontfonck.
Om die liefde overgroot, daer hy neder was gheresen,
Woud' sy sterven oock de doot duysentmael, had 't konnen wesen:
T'docht haer kleyn, wat sy hem gaf, die om haer dus daelde af.
Hoe verwondert stont sy daer van sijn uyterste armoede
Vol ghenade wonderbaer, daer hy haer me' quam te goede;
Siende bly' al hare schult door sijn groote trouw' vervult?
Wat en wilde sy oock niet, haren Liefsten wedergheven,
Om t'goet dat haer was geschiet, van de liefde Godts verheven?
Kleyn wast' al by sijne trouw', wat sy weder gheven wouw'.
| |
[pagina 11]
| |
Dus viel sy in haren gront, met een minnelijck versincken,
Daer sy haer meer schuldich vont, dan haer macht kost' wederschincken:
Hoe sy meer gaf aen den Heer, hoe sy wilde gheven meer.
|
|