Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Faison courier les jens. Oft: Ick ben Vrindin voldaen. Req. 25.Och! och wat bitter smert!
Wat sweert door-sneed’ u hert
Reyn Maeght en Moeder soet,
Als met een doorne Croon
Pilatus soo bebloet
Brocht uwen Soon ten toon!
| |
[pagina 219]
| |
Hy riep, siet hier den mensch!
T’ghingh naer der Ioden wensch:
Soo grauwelijck door-wondt
Sijn Heyligh Lichaem was,
Dat was om daer terstondt
Te sterven op dat pas.
Maer hoe stondt uwen gheest,
Als ghy hem als een beest,
Als een wildt dier verjaeght,
Dat duysent dooden sterft,
O Coningin aen-saeght
Door-sneden en door-kerft!
Al om met luyde stem
Riep men, kruyst hem, kruyst hem!
Wel duysent mael ghedoot
Wierdt ghy die hooren moest
Die onghenade groot
Van al die beiren woest.
O Moeder u torment,
Was u en Godt bekent,
Den druck die u door-vloot
In dat af-grondigh leedt,
Gheheel u ziel besloot
In smerten over-vreedt.
Ten kost niet anders zijn
Dan eene zee vol pijn,
Te sien soo seer mismaeckt
Hem, daer ghy soo verheught,
Wat pers u had’ gheraeckt,
In vondt eerst alle vreught.
| |
[pagina 220]
| |
Dat licht dat gulde licht
Dat ghy met soet ghesicht
Verblijdt t’aenschouwen placht,
Saeght ghy gheheel onteert
In alsoo droeven nacht
Des drucks te zijn verkeert.
Duyster wolck die verwon
Soo klaren gulden Son!
O Moeder Godts vol rouw
Wat bitter droeve locht,
Die waert soo blijden vrouw,
Wiert over u ghebrocht!
Hoe moest den hemel staen
Verschrickt, die dat sagh aen?
Als haer u ziel versloegh,
Bemerckende dat Godt
Een doorne Croone droegh
Op aerdtrijck soo bespodt.
Wat rouw, wat droevigh sweerdt
Door-sneed’ u opder eerdt?
Die saeght soo die party
Op u soet eenigh kindt
In hare raserny
Verwoedt als wolven blindt.
V persse was te swaer,
V wonde gingh te naer,
Te groot wast dat ghy leedt,
Te veel was uwen druck;
Gheen hert te recht en weet
Vws weedoms ongheluck.
| |
[pagina 221]
| |
Princes ghebenedijdt
Dien verkeerden strijdt
Die u daer over-quam
Met smert soo onghewoon,
Laes! u t’onrecht ontnam
Vws hoofts bly gulde’ Croon.
O Moeder desolaet
Door dien droeven staet,
Daer u bedruckte ziel
Soo swaer in wierdt gheperst,
Die wee die op u viel
Toch in mijn ziel ververst.
|
|