Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 215]
| |
Wijse: O saligh eeuwigh Godts. Oft: A Dieu Nymphe du bois. Oft: Gheluck salighe doodt. Req. 4.In wat bitter verdriet
En vielt ghy Maghet niet
Met u kindt uyt-ghelesen,
Naer dat ghy hadt besocht
Den tempel, en volbrocht
V be’ tot d’eeuwigh wesen,
Ghy keerde wederom
Mte uwen Bruydegom
Van den tempel des Heeren,
Maer in Hierusalem
Hiel uwen Liefsten hem,
Die ghy dacht med’ te keeren.
Ghy dacht den Liefsten mijn
Sal by t’gheselschap zijn,
Men sal sorgh voor hem draghen,
Maer als den avondt viel,
Met smert in uwe ziel
Stondt ghy Princes verslaghen.
Hem soecht ghy over al,
Oft hy had by gheval
Gheweest by die bekende:
| |
[pagina 216]
| |
Maer u verloren Een
Was by bekende gheen,
O Moeder vol allende!
V alder-soetste Kindt
Van u soo seer bemindt
Soecht ghy sonder te vinden,
Ghy riept, o mijn ghenucht!
Mijns herten wel Beminden,
Wee my, by mijne schult
Eylaes! dat ghy nu sult
Mijn Liefste zijn verloren:
Och, och wat bitter smert
Door-sneed’ u droevigh hert
Om uwen uyt-verkoren!
Een alder-droefste vrouw
Waert ghy in dien rouw,
Als u daer scheen ontstolen
Den alder-soetsten schat,
Die uwe ziel besat,
In liefde soo verholen.
Den heelen nacht die straet
Her-ghinght ghy desolaet
Vol duysent bitterheden,
Wat menigh droef ghepeys
In die verkeerde reys
Door-sneed’ u t’allen steden?
Weer dat ghy sweeght oft spraeckt,
D’leedt dat u had’ gheraeckt,
Dat ded’ ghenoechsaem blijcken,
| |
[pagina 217]
| |
Dat uwe ziele droef
Door eene bitter proef
Van rouw scheen te beswijcken.
Gheen herte soo van steen
Dat ghy door u gheween
Niet en quaemt te beweghen,
Hebt ghy hem niet ghesien
Riept ghy tot alle lien,
Laes! die u quamen teghen:
Maer alder-soetste Maeght
Hadt ghy gheweest ghevraeght,
Wie is uws leedts oorsake?
Wie is die soo door-wondt
Vws herten droeven grondt
Met sulcken onvermake?
Hoe hadt ghy sijnen naem
Met woorden meer bequaem
Te kennen moghen gheven
Als soo Princesse reyn?
Groot is hy ende kleyn,
Leegh is hy en verheven.
Arm is hy ende rijck,
Eeuwigh en tijtelijck,
Schepsel en Schepper pure,
Slecht en eer weert voorwaer,
Hemels en eerdts te gaer,
Godt ende creature.
Sulck is hy daer ick bangh
Soo droevigh naer verlangh
Verhult met bitter lijden,
| |
[pagina 218]
| |
Die ick soeck en hersoeck
T’allen kant t’allen hoeck
Benauwt van alle zijden.
Voorwaer die hadt ghehoort,
O Moeder! dees antwoort
Vyt u niet puer aendachte,
Hoe had’ hy oyt ghekost
Hooren, soo ghy begost,
Drooghs ooghs u droeve klachte?
Reyn Maeght door dit verlies
Daer soo u lijden wies,
Die stont in duysent wee-en,
Gheeft dat den minnen brandt
Vws leedts in my gheplant
Een make van ons twee-en.
|
|