Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 147]
| |
Wijse: Cupido triumphant. Oft: T’is kleyn wat ick vertel. Req. 50.O Dorst der liefde soet,
Hoe placht den brandt te stieren
Inwendigh mijn ghemoet
Op wonderbaer manieren,
Om met naer-sporen bly
Te soecken t’allen ty
Dat Cloosterken Godts soet in my?
Waer dat ick ghingh oft stondt,
In werck en ruste stille,
T’was dorst al wat ick vondt
Tot Godt in mijnen wille,
Tot Godt een minne-vlam
Ick over al vernam,
Tot dat ick t’Cloosterken bequam.
Weer dat ick at oft dronck,
Om Godts licht te sien blincken,
Mijn hert ick Gode schonck,
op Godt liep mijn gedincken,
Mijn self om Godt vergat,
K’soecht Godt voor mijnen schat,
Tot dat ick t’Cloosterken besat.
| |
[pagina 148]
| |
K’en had’ nerghens vermaeck,
Oft k’wilde Godt aenhanghen,
Al mijnen lust en smaeck
Was naer Godt een verlanghen,
Ick soechte vroegh en laet
Naer den volmaeckten graet
Godts Cloosterken soet boven maet.
K’was wacker, en ick sliep,
K’en weet wat dat ick dede,
T’scheen dat ick Godt naer liep
Door alle plaets en stede,
T’scheen dat ick met beklagh,
Soo ick ded’ in den dagh,
In’t slaep naer t’Cloosterken Godts sagh.
Ick droomde van den Heer,
Ick scheen ghenucht te rapen
Met mijnen inne-keer
In dat goedt ongheschapen:
T’scheen dat Godt open ded’
Die over-blijde sted’
Van t’Cloosterken van soeten vred’.
T’was oft ick in’t ghebedt
Met alle mijn aendachte
Mijn selven had gheset
In mijn innighe wachte
K’was als die wacker was,
En van Godt sprack en las,
En t’Cloosterken naer spoorde ras.
Ghelijck mijn oeffeningh,
Die ick wacker volbrochte,
| |
[pagina 149]
| |
Op Godt gheduerigh ghingh,
In’t slaep ick Godt oock sochte:
Want ick ontweckt voorwaer
In wercken altegaer
Het Cloosterken Godts spoorde naer.
Vol Goddelijcke min
Mijn ziel in alle weghen
Weer ick uyt-ghingh oft in,
Soecht Godt te komen teghen,
Wat datmen my voorhiel,
Watter te segghen viel,
Naer t’Cloosterken trock mijne ziel.
My vond’ick onghepaeyt,
Om dat ick van God wiste,
En hem, die’t al versaeyt,
Noch naer t’gheniet ghemiste:
Godt wild’ick schouwen aen,
Ick soecht in Godt te gaen,
In t’Cloosterken Godts wild’ick staen.
Mijn jaeghinghe was groot,
Gheweldigh mijnen luste,
Nochtans niet alles bloot,
Noch ghenoechsaem met ruste;
K’had in mijn innigh werck
Een beeldt noch in’t ghemerck
Met drift naer t’Cloosterken te sterck.
Quijt moest ick wesen heel,
Al t’ghene dat verbeelde,
Want t’ded’ my achterdeel,
En Godts aenschouwingh steelde:
| |
[pagina 150]
| |
In t’Cloosterken alleen
Stil moest ik soecken Een.
Daer beelden aen en kosten gheen.
|
|