Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt

Vande Armoede oft ontblootinghe des herten van ijdel blijschap.

Wijse: Ick sat en phantaseerde. Oft: Hoe nieuw en enghe paeden. Req. 227.

Eer dat my Godt liet binnen
Met volle over-handt
Over mijn ijdel sinnen,
Die ick ded’ wederstandt,

Eer Godt my plaetse gaf,

Moest al af,

Wat quellen moecht mijn hert

Eer dat ick onberoert

In-ghevoert

In t’Cloosterken Godts wert.

Mijn ijdel vrolijckheden
Daer’t hert te voren stondt,

[p. 115]

 

Die my ontberen deden

 

Godts blijschap in den grondt,

 

Die moesten zijn te niet,

 

Eer Godt liet

 

In hem gaen mijnen gheest,

 

Daer meer vreught dan men vat

 

Ick besat,

 

In t’Cloosterken vol feest.

 

Het moest uyt Godt al spruyten,

 

Wat t’hert moecht brenghen med’,

 

Ick moeste buyten sluyten

 

Al wat my hinder ded’:

 

Wat vreught dat in my quam

 

Godt ontnam

 

Die uyt Godt niet en vloot;

 

Godts vreught in’t opperdeel

 

My gheheel

 

In t’Cloosterken besloot.

 

Godts vreught in my t’ontspringhen

 

Quam uyt Godts liefde puer,

 

Dan tijtelijcke dinghen

 

Quam blijschap van natuer:

 

Natuere wilt en woest

 

Wegh zijn moest

 

Met al dat sy vast hiel,

 

Eer Godt uyt puere trouw

 

Laeten souw

 

In t’Cloosterken mijn ziel.

 

Mijn hert vol eyghen leven

 

Dat hem soo noode stierf,

[p. 116]

 

Had soo menigh aenkleven

 

Daer’t hem mede bedierf;

 

Het moest, al wast hem pijn,

 

berooft zijn,

 

T’moest wesen arm ghemaeckt,

 

Oft noyt en had verblijdt

 

Boven tijdt

 

In t’Cloosterken gheraeckt.

 

Het moeste zijn verledight,

 

Het moeste zijn ontbloot,

 

Het moeste zijn ghevredight,

 

Het moeste zijn ghedoodt,

 

Sijn blijschap was te slecht,

 

Onoprecht,

 

T’moest zijn daer van ghescheydt,

 

Om te worden vol vreught,

 

Puer verheught

 

In t’Cloosterken gheleydt.

 

Met alle mijn vermoghen

 

Ick d’ijdel vreught bevoecht,

 

Om te zijn in-ghetoghen

 

In die vreught die ick soecht;

 

Vast hiel ick aen dat goedt

 

Mijn ghemoedt,

 

Daer alle goedt aenhingh,

 

Dat van mijn selven my

 

Grondigh vry

 

In t’Cloosterken ontfingh.

 

Daer quam ick te ontfanghen

 

Godts troost duysentmael meer,

[p. 117]

 

Dan hert oyt kost ontfanghen

 

Ghetroost buyten den Heer:

 

Godts blijschap was voorwaer

 

Wonderbaer,

 

Daer mijn ziel in versonck,

 

T’vermaeck ghingh boven sin,

 

Dat Godts min

 

In t’Cloosterken my schonck.