Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 71]
| |
Wijse: Beata immaculata.In’t hooghste daer op t’ghebooghste
Ick uyt mijn selven stondt,
Tot ruste naer mijnen luste
Een sieck-kamerken vondt,
Dat Godt self was, daer my ghenas
In t’Cloosterken Godts liefde ras.
Sieck wesen, was daer ghenesen
In dat bly minne-slot,
Meest danckte die meest verkranckte
In’t sieck kamerken Godt,
Meest Lof-sanck sprack die meest was swack
In t’Cloosterken vant ziel ghemack.
Aan minne lagh ick daer inne
Sieck hertelijck voorwaer,
Ick queelde, met minne speelde
In’t sieck-kamerken klaer,
Die sieckte mijn was minne pijn
In t’Cloosterken van Godts aenschijn.
Mijn suchten was van ghenuchten
Vervult met alle goet,
Vol vreughden die my verheughden
In’t sieck-kamerken soet.
Die blijde sted’ mijn ziel volded’
In t’Cloosterken des hooghsten vred’
| |
[pagina 72]
| |
Daer boven in dat Godt loven
Wierdt mijne ziel vermaeckt,
In’t puere boven natuere
Sieck kamerken gheraeckt,
Tot allen ty vermaeckte my
In t’Cloosterken die stede bly.
Gheseten in onghemeten
Rijckheydt was mijne ziel,
Rivieren vol van pleysieren
T’sieck-kamerken in-hiel,
K’had vreughden al sonder ghetal
In t’Cloosterken van’t zielen dal.
O leven waer, ick verheven
Puer sieck van minne lagh!
Vreught wonder, die ick besonder
In’t sieck-kamerken sagh!
Daer Godt my liet in’t soet gheniet
Van t’Cloosterken sonder verdriet
Wat feeste wast mijnen gheeste
In dat gheluck te staen,
Daer t’herte mocht sonder smerte
In’t sieck-kamerken gaen,
Daer smerten gheen maer vreught alleen
In t’Cloosterken al was in een.
Waer buyten ick al mocht sluyten,
Wat niet uyt Een en quam.
Naer wensche die mijnen mensche
In’t sieck kamerken nam,
Waer dagh en nacht met bly ghedacht
In t’Cloosterken ick over-bracht.
| |
[pagina 73]
| |
Verkreghen den vollen seghen
Van my daer wiert gheheel,
Godt wilde my gheven milde
T’sieck-kamerken ten deel,
Godt my door-vloedt, my over-goot,
In troost van t’Cloosterken besloot.
Godts vlieten, Godts over-gieten
Was over-wonderlijck,
K’ontbreke wat ick uyt-spreke
Van ’t sieck-kamerken rijck,
O liefde bloot! o vollen schoot!
O Cloosterken der weelden groot!
O schatten! wie kan bevatten
Den in-vloedt die daer liep?
T’versaeden van Godts ghenaeden
In’t sieck-kamerken diep:
Noyt uyt-gheleydt, noyt wiert volseyde
In t’Cloosterken Godts soetigheydt!
|
|