Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 33]
| |
Wijse: Komt Goden uyt den throon. Oft: Hemelsche vrolijckheydt. Req. 70.Den teir-kost die ick at
Met Goddelijcken seghen,
Als in der zielen pat
Ick d’Wesen Godts ghingh teghen,
Waer door versaedt mijn hert
Met spijs der vreughden wert,
Den Gheestelijcken vrede was
By t’Cloosterken, die op dat pas
Verteerde alle smert.
Om wel ghesterckt te gaen,
Om wel ghevoet te wesen,
Den vrede op die baen,
Die had ick uyt-ghelesen,
Daer ick kracht van ontfingh
Was die spijs sonderlingh,
Die spijse nam ick t’allen sted’
Nae t’Cloosterken voor voetsel med’
Daer ick Godt vinden ghingh.
Den vrede was oorsaeck,
Als smerten op my vielen,
Dat ick daer vonde smaeck
Als in een spijs der zielen,
| |
[pagina 34]
| |
Dat ick met bly ghemoedt
Het bitter hiel voor soet,
Want ick den druck die op my quam,
Om t’Cloosterken voor weelden nam,
Als ick soecht d’eeuwigh goedt/
T’gheen dat my dochte swaer,
T’gheen dat my scheen te quellen,
Met vrede wast my maer
Vreught sonder my t’ontstellen,
Met vrede voor-gheset
Wast my maer een bancket,
Wat dat ick vondt, wat ick verloor,
Naer t’Cloosterken nam ick maer voor
Te gaen versterckt daer met.
Moest ick druck oft aenstoot
In mijnen wegh verdraghen,
My self oock in de doodt
Met vrede wild’ icl waghen;
Wat pers mijn hert bevocht,
Hoe bitter dat my docht,
Hoe swaer, hoe droef, hoe suer, hoe straf,
Den vrede soet my sterckte gaf,
Die t’Cloosterken maer socht.
Hoe dat ick ghingh te werck
Teghen die my bestreden,
Met vrede was ick sterck
Tot alle swaricheden,
Door vrede ghingh te niet.
Allen mijn gheests verdriet,
Den vrede maeckte soet en licht
| |
[pagina 35]
| |
Om t’Cloosterken al het ghewicht,
Dat Godt my draghen liet.
|
|