De Noordsche weereld

Vertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla

[p. 120]

XLV. Hoofd-stuck.
Vertreck der Scheepen van 't voorgeberght Hori. Komen op de Noorweeghsche Kust. Tegen-wind, die haer weer te rugg' drijft.Vreeslijcke Wolcken-breuck. Aenkoomst te Koppenhagen. Worden met haere meegebraghte Zemblaners voor den Koningh geroepen. Doen reeckenschap aen de Bewindhebbers. De twee Hoornen der Zee-Paerden aen den Koningh vereerd; die deselve voor Eenhoornen hield.

⁺ DRie daegen nae dat wy van onse Reys nae Hecla weer in onse Scheepen waren gekomen, 't welck was den twee-en-twintighsten der Herfst-maend, begon een voor ons seer dienstige Noorden-Wind te waeyen. Derhalven lighteden wy d' Anckers, en voeren wegh; rightende onsen loop Suyd-Suyd-Oost. ⁺ Als wy nu sommige daegen voorspoedigh geseyld hadden, wierden wy plotslijck overvallen van een Noord-Noord-Weste Wind; die ons dreef op de Noorweeghsche Kust: Waer over wy (wijl wy 't Voorgeberght van Talso kenden, zijnde een kleyne Stad op een hooghte, voorsien met een seer sterck Kasteel, ontrent vier Mijlen van de Zee gelegen), boven-maten verheughd wierden, hoopende, dat onse Reys nu haest ten eynde sou zijn gekoomen.

⁺ Doch wy reeckenden buyten den Waerd. Want wy waren noch geen twaelf uyren op de Kust geweest, wanneer de Wind sigh met de Maen veranderde; en ons dwongh, weer in Zee te steecken, om de Klippen te mijden; gelijck oock 't gevaer van weer te rugg' gedreven te moogen werden. Maer wat voor moeyte en arbeyd wy aenwendeden, echter konden wy niet beletten, dat wy ontrent veertigh Mijlen aghterwaerts gingen.

⁺ Als nu deese Storm voorby was, vonden wy ons noch een tijd langh opgehouden door een groote Kalmte. Ondertusschen wierden wy in 't Suyd-Suyd-Westen een seer groote Sielon gewaer; welcke onse Schip-lieden geweldigh verschrickte; en veroorsaeckte, datse terstond de Zeylen introcken, op datse over ons niet moght uyt-breecken. Doch sy quam tot op twee Mijlen nae niet by ons Schip; daer wy haer bescheydentlijck saegen neer-vallen.

⁺ Deese Sielons sijn seeckere dicke, swarte Wolcken, hebbende de gestalte van Pilaeren; welcke men dickmael in Zee gewaer werd. Alsse somtijds, barstende, op een Schip vallen,

+ Vertreck van 't Voorgeberght Hori.

+ Komen op de Noorweeghsche Kust.

+ Tegenwind; welke haer weer te rugge drijft.

+ Vreeslijcke Sielon.

+ Wat de Zielons zijn.

[p. 121]

soo verdervense 't selve door de meenighte des Waters, waer meê het vervuld werd. Slaen 't oock wel gantschlijck nae de grond, waneerse in een reghte Linie daer op neer storten.

⁺ Nae 't eyndigen der gedagte kalmte kreegen wy een Noord-Ooste Wind, welcke ons in thien daegen tijds onse Reys deed eyndigen, en de Scheepen voor Koppenhagen braght. Nae de begroetingh der Kasteelen gingen wy op Ancker leggen; setteden onse Chaloupen uyt, en traeden aen Land soo spoedigh als wy konden.

⁺ Soo haest wy in de Stad waeren gekoomen, beval sijne Majesteyt (die alreeds beright had gekregen, dat wy drie of vier Zemblaners by ons hadden) ons, aen 't Hof te verschijnen, wijl hy groote begeerte had, om deese Wilde te sien. Wy gehoorsaemden terstond, en quaemen voor hem. Soo haest de Koningh de gedaghte Zemblaners sagh, verwonderde hy sigh ten hooghsten, soo over haere Kleedingh, als over hare Ligchaems-gestalte. Hy gebood de Gouverneur op 't Kasteel, haer wel te versorgen, en toe te sien, dat haer niets moght ontbreecken. Desgelijcks, dat men haer sou onderwijsen in de Deensche Spraeck, soo veel mogelijck was. Als wy nu sijne Majesteyt hadden beright gegeven van al de Landschappen, by ons gesien; oock van de Seeden en Gebruycken derselver Volckeren, kregen wy ons afscheyd, en begaven ons nae de Bewindhebbers der Maetschappy, om aen deselve reeckenschap van onsen handel te doen. Sy hielden sigh seer wel-vergenoeghd; en lieten ons Schip brengen nae Christiaens-Haven, daer haer Magazijn is. Hier wierd alles ontladen, en in de Packhuysen gebraght.

⁺ Eenen van de voornaemste der gedaghte Maetschappy wierd van d'overige gevolmaghtighd, om, in haerer aller naem, aen sijne Majesteyt te vereeren de twee Walrusschen, of Zee-Paerden hoornen, welcke wy hadden meê gebraght. Hy nam deselve aen als een hoogh-dierbaer Geschenck, meenende dat het waeren de Hoornen van Eenhoornen; van welckers Kraght en Deughden men soo veele dingen by de Schrijvers aengeteekend vind. Terstond liet hy deselve in bewaeringh brengen onder sijne beste Rariteyten; en beloofde hier voor de Compagnie alle gunst. Oock begiftighde hy den Brenger met een goudene

+ Komen te Koppenhagen.

+ Werden met de meê gebraghte Zemblaners voor den Koningh geroepen.

+ Vereeren de twee bekomene Hoornen der Zee-Paerden aen sijne Majesteyt, die deselve houd voor Eenhoornen.

[p. 122]

Keeten, nevens een daer aen hangend Borst-beeld van sijne Majesteyt. Schonck daer-en-boven de Maetschappy den Tol van de meê gebraghte Waeren.