De Noordsche weereld
(1685)–Frederik Martens, Pierre Martin de la Martinière– AuteursrechtvrijVertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla
[pagina 94]
| |
XXXVII. Hoofd-stuck.
| |
[pagina 95]
| |
aen, en hieuwen hem de Kop af, welcke wy bewaerden. Ga naar voetnoot+ De Visschery der Zee-paerden geschied encklijck wegens haere Tanden; welcke men, in plaets van Elpen-been, tot allerley fraeyigheden kan gebruycken; doch sy worden veel dierer verkogt, wegens haere sonderlinge witheyd, welcke veel schooner is, en langer duerd sonder rood te worden. Ga naar voetnoot+ De Hoorn van dit Zee-paerd was thien gantsche voeten langh, seer swaer; gedrayd als de Zee-slecken-hoornkens, en ruym soo dick als een Mans Arm; van 't Hoofd af na boven toe spits toe lopende. 't Punt was soo scharp als een Naeld. Ga naar voetnoot+ Eene onser Chaloupen quam d'andere Visch al te na by, eer 't Harpoen uyt-geworpen wierd. Derhalven hy, sigh verstrickt en gewond bevindende, met sijnen Staert een slagh gaf, soo geswind en geweldigh, dat hy de Chaloup 't onderste boven deed tuymelen. Eer nu d'in de Zee leggende Persoonen van haere Medgesellen in d'andere Chaloupen konden gereddet worden, waren 'er alreeds twee verdroncken; 't welck ons niet weynig bedroefde. Eevenwel wierd deese Visch gevangen, en 't Hoofd af gesneden, gelijck de voorige was geschied. Drie of vier uyren hier na gingh ick heenen, om hem te besien; en bevond, dat hy geenen Hoorn had. Doch dit gebreck wierd genoegsaem vergoedet door sijne Tanden; welcke veel schooner waren als die van d'andere. Ga naar voetnoot+ Nae de vanghst van deese twee voeren wy vier daegen en naghten gintsch en herwaerts, sonder eenige Zee-paerden, of Wal-Rossen, meer te verneemen. Als wy ons nu nae een andere Plaets wilden begeven, wierden wy juyst vier derselver gewaer; nae alle schijn veel grooter, als de geene welcke wy bekoomen hadden. Stracks lieten wy de Seylen neer, en setteden de Chaloupen uyt; voorsien met onse Harpoeniers, en voorts met soo veel Volcks, als tot ons voorneemen van nooden was. Binnen weynigh tijds haddense drie Wal-rossen gevangen. De vierde ontquam haer. De geene, die onse Visschers aen Boord braghten, had geenen Hoorn: d'andere twee oock niet. Ga naar voetnoot+ Ontrent thien of twaelf uyren hier nae saegen wy weer vijf Visschen. Op nieuws setteden wy ons Volck uyt, met haere Harpoenen, Bijlen, en wat haer voorts tot dit werck noodigh | |
[pagina 96]
| |
was; om te versoecken, watse souden konnen verrigten; insonderheyd tegens eenen onder deselve, aen wien wy een Hoorn hadden vernoomen. Doch schoonse haer uyterste vlijt aenwendeden, soo kondens''er echter maer alleen twee bekoomen; de drie andere gingen door. Ga naar voetnoot+ Ontrent drie uyren hier nae kreegen wy'er weer drie in 't gesight; van welcke door d'onse eenen wierd gekregen, 't Hoofd was soo groot, dat yeder Tand in 't selve bynae dertigh ponden woegh. Ga naar voetnoot+ Nae twee daegen wierden wy op nieuws seven of aght deeser Visschen gewaer. Eenen onder deselve had een Hoorn. Terstond setteden wy al onse Chaloupen uyt; en waeren in onse vanghst soo geluckigh, dat wy'er vijf van bequaemen; onder welke oock dien met de Hoorn was. 't Hoofd wierd in 't Schip gebraght; doch de Hoorn was noch soo swaer, noch soo dick, noch soo langh, als de geene die wy te vooren hadden gekreeren. Ga naar voetnoot+ Als wy nu vijf daegen hier stil gelegen hadden, en niets meer van deese Visschen vernaemen; dat oock de Wind Noord-Noord-West begon te waeyen, soo wilden wy deese gelegenheyt niet versuymen; maer setteden al onse Seylen by, om na de Waygats te loopen; hoopende, indien 't mogelijck waere, door middel van deese goede Wind daer heenen te sullen geraecken. Ga naar voetnoot+ Maer als wy ontrent vijf-en twintigh Mijlen in Zee waeren gestoocken, derfden wy ons niet verder waegen, wegens de groote Ys-bergen; welcke de Vaert in de Tartarische Zee verstopten. Ga naar voetnoot+ Indien in deselve een Ingangh kon gevonden worden, soo soumen daer door de Reys nae Oost-Indiën drie vierde-deelen konnen verkorten. Dit beteeckend de Naem Waygat, in der Inwooneren Spraeck soo veel als 't Gat, of d'uytgangh, van een Wegh. Weig beduyd een Wegh; Gatt een openingh, of Gat. Anders, een korte af-sneede. |
|