De Noordsche weereld
(1685)–Frederik Martens, Pierre Martin de la Martinière– AuteursrechtvrijVertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla
XXX. Hoofd-stuck.
| |
[pagina 71]
| |
gelijck oock al d'ingestelde Gouverneurs sijner Czaarsche Majesteyt in dese Plaetsen niet anders zijn als soodaenige. Weynigh Edellieden werden in Muscovien gevonden: 't Welck, volgens mijn oordeel, d'oorsaeck is, datse soo groof, onbezeedighd en qualijck-opgetrocken zijn; sigh gantsch niet rijmende met d'opvoedingh van Eedele persoonen. Ga naar voetnoot+ De gedaghte Gouverneur was een Muscovit. De verwe sijner Kleedingh was tusschen Violet en Rood. Hy onthaelde ons al t'saemen seer wel met een voortreflijcke Meede, welcke de Spaensche Wijn niet ongelijck was; desgelijcks met Brandewijn en Peper-brood. Ga naar voetnoot+ Vermits hy 't opsight had over des Czaars Zobel-Magazijnen, soo vraeghden wy hem, of hy ons eenige Zobelen voor geld wou verkoopen? Hy gaf tot antwoord jae; en deed een tegenvraegh, hoe veel der selver wy begeerden? Waer op wy seyden: Al die hy had wilden wy hem wel afhandelen, indien wy die voor een billijcke prijs konden bekoomen. Stracks voerde hy ons in 't Magazijn, en toonde ons vijf Zimmer Zobelen (maeckende vijftigh paer). Twee deeser Zimmeren waeren soo goed, als ick noch oyt van mijn leven heb gesien; van natueren swart, als een Agaet-steen; waer voor wy betaelden vijfhonderd Ducaten, bedraegende drieduysend Fransche ponden. Voor de drie overige Zimmeren gaven wy vierhonderd Ducaten. Ga naar voetnoot+ Als wy hem nu dus voor alles wat hy van deese Waer had voldaen hadden, en deselve met des Czaars Zeegel geteeckend was, kon hy niet naelaeten, ons t'onthaelen. Ten dese eynde sond hy twee Chaloupen uyt, om varssche Visch te bekoomen. Hy deed een jongh Ren-dier slaghten; en met deese Spijsen, waer by noch quaemen eenige Vogelen, van sijne Dienaeren gevangen, bereydede hy ons een heerlijcke Maeltijd. Dus waeren wy gediend van Visch, Vleesch, en Muscovitische Biscuit, of Tweeback. Aght geheele uyren langh saeten wy over Tafel: En vermits ondertusschen de Dampen, soo van de Meede als van de Brandewijn, welcke wy gedroncken hadden, ons in 't hoofd waeren geklommen, soo verlanghden wy nae de Beeren-huyden; en waeren blijde, dat wy daer op quaemen: Want geen andere, als deselve, konden wy tot onse Bedden genieten. | |
[pagina 72]
| |
Ga naar voetnoot+ Nae een slaep van ontrent ses of seven uyren stonden wy op; droncken een Kroes Brandewijn, en gingen in de Stad, by ons hebbende een Factoor, van de Gouverneur ons meê gegeven; die ons braght daer wy koghten tweeduysend Eeckhoornen, vier douzijn Hermelijnen, en vijfhonderd Vossen-vellen; onder welcke de meeste soo wit als Sneeuw, d'overige swart waeren. Voorts, ses Schock (honderd en twintigh) witte Wolfs, en twee honderd Marders-vaghten, van een Aschgrauwen aert. Dit alles kostede ons vierhonderd Ducaten Koopere Munt, welcke ons seer ongeleegen quam meê om te voeren. Als wy nu met dese onse Koopmanschappen weer in 't Slot waeren gekoomen, packten wy deselve tot Balen, in Deeckens, of Matten, gemaeckt van Boombasten. Ga naar voetnoot+ Al onse Goederen dus ingepackt zijnde, soo wierd goed gevonden, eenen onser Factoors met deselve nae ons Schip af te senden. Ter dier oorsaeck versoghten wy aen onsen Waerd de Gouverneur, de verschaffingh van een Barck, om onse Packen derwaerts te voeren; waer in hy gantsch geerne bewillighde. Twee uyren hier nae vertrocken twee der onse, met drie Borandayers, ons van de gedaghte Gouverneur geleend; welcke hy seer ernstigh beval, persoonen en goederen verseeckerd tot ons Schip te brengen. Hy gaf haer thien Ducaten; en aen de geene, die haer souden voeren, yeder een kleyn stuckje Taback; met belofte, datse 't overige op haere weerkoomst souden ontfangen. Ga naar voetnoot+ Als nu onse Factoor wegh was, met de geene die hem vergeselschapten, begonden wy weer gantsch onordentlijck te drincken met den Gouverneur onsen Waerd, en den Heer, die van Vitzora met ons nae Potzora was getrocken. De laetstgemelde lightede de Brandewijn-kroesen soo ruyterlijck, dat hy nauwlijcks wist, of hy stond, dan of hy sat. Dit swelgen duerde vier gantsche uyren langh; en daer nae begaven wy ons ter rust. |
|