De Noordsche weereld
(1685)–Frederik Martens, Pierre Martin de la Martinière– AuteursrechtvrijVertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla
[pagina 36]
| |
XVI. Hoofd-stuck.
| |
[pagina 37]
| |
plaets was waer heenen sy geordonneerd waeren. Dit deed hem veelerley wonderlijcke Ceremonien ter hand neemen. Tot vijf of ses maelen toe gingh hy, gantsch alleen, in 't Bosch, en quam weer te rugg'; altijd op sijne weerkoomst haer yets in 't oor mompelende. Evenwel kon hy haer beswaerlijck tot gehoorsaemheyd beweegen. Eyndlijck wierdense goedwilligh, en gingen weer voort: Doch niet met soo een vaerdige geswindheyd, alsse tot noch toe hadden getoond. Ga naar voetnoot+ Wy vraeghden hem, waer door 't doch quam, dat wy geen Menschen in dit Dorp hadden gevonden? Hy gaf ons tot antwoord: Dat sulcks ter deser plaets geen wonder was, vermits wy nu waeren in 't Landschap der Kiloppen; sijnde een slagh van Laplanders, veel onbandiger als al d'andere, welcke wy tot noch toe hadden gesien. Die oock seer dickmael hare Woonplaetsen veranderden, om 't geselschap der Vreemdelingen te vermijden. Sy leefden enckelijck van de Jaght, en hielden geen gemeenschap met andere Volckeren. Ga naar voetnoot+ Terwijl wy onse Reys vervolghden, en van een hoogen Bergh afreeden, vernamen wy, ontrent ten negen uyren 'savonds, vier Kiloppen, van de Jaght koomende; werdende gevoerd in vier Sleeden met Ren-dieren, even soodanigh als wy: Doch soo haest sy ons gewaer wierden, namense een anderen wegh. Aen den voet des Berghs quaemen wy aen een groot Bosch. Als wy ons midden in 't selve bevonden, hoorden wy een seldsaem gehuyl en geschrey, doch saegen niemand. Ga naar voetnoot+ Uyt dit Woud geraeckt, en eenen anderen Bergh afgekoomen zijnde, wierden wy een Dorp gewaer; derwaerts onse Ren-dieren ons voerden; en ons, door hare Voeten-slagh, een Herbergh nae haer behagen aenweesen: In welcke wy ons vervarschten met onse eygene Voorraed; en leyden ons neer, om te slapen, gelijck voor desen. |