De Noordsche weereld

Vertoond in twee nieuwe, aenmercklijcke, derwaerts gedaene reysen: d'eene, van de heer Martiniere, door Noorweegen, Lapland, Boranday, Siberien, Samojessie, Ys-land, Groenland en Nova-Zembla

X. Hoofd-stuck.
Geweldigen Storm, op 't losdoen van de derde gekoghte Wind-knoop ontstaen. 't Schip stoot tegens een Klip, en bekoomd een gat in de Kiel. Groot gevaer. De Windt bedaerd sigh. Grooten arbeyd, ter oorsaeck van 't lecke Schip. Komen by 't Slot Wardhus. En voorts te Varanger.

⁺ SOo haest de gedagte laetste knoop ontbonden was, ontstond soo een geweldige, ja grouwlijcke Noord-Noord-Westen-Wind, dat wy meenden, den gantschen Hemel sou ons op de Kop neer gevallen hebben: En dat God, uyt een regtvaerdige Gramschap over onse begane Sonde, daer in, dat wy den Toveraer gesogt en gehoor gegeven hadden, ons t'eenemael wou verdelgen. Vermits wy onse Seylen niet konden gebruycken, soo moesten wy ons overgeven aen de genade der Golven: Welcke ons schuddeden met soo een hevige Beweging, dat wy niet anders dagten, of ons Schip sou in stucken breecken, en wy alle na den Afgrond sincken.

⁺ Als wy nu niet boven de twaelf Mijlen wegs van Land waren, en nauwlijcks, onaengesien alle moeyte, vermogten Zee te houden, konden wy ons evenwel niet inbeelden, dat 't geweld deses ongueren Winds ons, tegens onsen wil, derwaerts sou drijven. Doch wy maeckten onse Reeckening buyten den Waerd. Want op den derden Dagh ontrent de Middag ontstond plotslijck noch een veel grouwlijcker Storm, welcke ons onder de Steen-Klippen dreef; ⁺ stootende ons seer geweldig aen tegens eene der selve, ontrent dertig Mijlen

+ Geweldige Storm-Wind op 't ontdoen van de derde knoop.

+ Welcke sig noch vermeerderde.

+ 't Schip stoot tegens een Klip; en krijgt een Barst.

[p. 23]

van de Caep, of Aenvaert, opwaerts; en vier Mijlen van 't Strand. Ons Schip bequam hier door een seer groote Barst; en nu begon een yeder sigh tot bidden te begeven; want wy alle meenden, dat dit de laetste Dagh onses Levens sou zijn.

⁺ 't Is waeragtig, dat noch ick, noch yemand anders, sigh oyt in grooter gevaer had bevonden. Yeder oogenblick verwagteden wy, dat ons Schip voorts ten vollen in stucken sou stoten. Maer eyndlijck maeckte, door een sonderlinge schicking Gods, de grootte en 't geweld der Baeren ons weer los; dryvende ons ontrent een Pistool-schoot wegs van de Klip af, sonder mercklijck-groote schade des Schips; behalven dat het in de Kiel, of onder aen den Bodem, een kleyn gat bequam; waer door eenig Water inliep: Oock was yets aen 't Boord in stucken geslagen. Dit veroorsaeckte, dat wy geduerig aen 't Pompen moesten blijven, en gaf ons onophoudlijck werck.

⁺ Op den vierden Dagh, als nu de Storm opgehouden, 't We'er sigh bedaerd had, en de Lugt weer klaer geworden was, wierden wy d'andere Schepen onses Geselschaps niet gewaer; derhalven wy over deselve seer bekommerd waren. Echter lieten wy hier door ons niet verhinderen in de voortsetting onser Reys, wijl de Wind hier toe sigh ons eenighsins gunstig toonde.

⁺ Maer vermits wy ons Schip leck, daer-en-boven onsen arbeyd in 't uytpompen des Waters groot en onophoudlijck bevonden, soo daght ons best te zijn, een bequame Plaets te gaen soecken, daer wy verseeckerd leggen; 't bekoomene gat stoppen, en ons wat verquicken mogten. Doch wijl de Noord-Zee langs de Kust vol Steen-Klippen is; ter welcker oorsaeck men aen der selver Zee-boesems en Havens niet kan geraecken, soo moesten wy noch twee dagen lang op Zee blijven, eer wy in veyligheyd konden koomen.

⁺ Eyndlijck quamen wy op den vierden Dagh 's morgens op de Kust by Wardhus; zijnde een Kasteel, 't welck de Deenen gebouwd, en waer in sy een Besetting, oock een Commissaris of Gemagtigde hebben, om te passen op alle Duytsche Schepen, welcke van Archangel gintsch en herwaerts op de Witte-Zee varen. De hier leggende Amptenaers lieten ons gantsch Hoflijck voor by seylen, sonder yemand aen ons Boord te sen-

+ Seer groot gevaer, daerse sigh in bevonden.

+ De Wind bedaerd sigh.

+ 't Leck van 't Schip veroorsaeckt haer grooten arbeyd.

+ Komen by 't Kasteel Wardhus, en voorts by Varanger.

[p. 24]

den; wijlse aen onse Vlaggen wel sagen, dat wy Deenen waren. Doe wy voorby 't Slot voeren, begroeteden wy haer met ons Geschut, en quamen in de Zee van Varanger; daer wy ons Ancker uyt wierpen, ontrent een halve Mijl van de Stad af.