VIII. Hoofd-stuck.
De Heer Martiniere treckt uyt de Mijnen weer te rugg' na Drontheim. Moet onderwegen by een Boer vernaghten. Hoe hy onthaeld werd. Sterck suypen van Taback en Brandewijn. Sleghte Slaep-plaets. Aenkoomst te Drontheim.
Ga naar voetnoot+ NIet boven de derdehalve Mijl wegs waren wy voort gereden, wanneer ons d'avond begon t' overvallen: Derhalven moesten wy ons begeven na een niet verr' van onsen wegh afgelegen Boeren-huys, aen welcken Boer de Berg-Meester kennis had. 'k Moet bekennen, dat hy ons na sijne gelegenheyd seer wel onthaelde. Ten Avond-eten settede hy ons voor een Faisant, nevens een goede Haes, welcke hy, na een uyr Jagens, gevangen had; want in dit Land staet de Jagt een yeder vry. Stracks op onse aenkoomst begroetede hy ons met Bier, Taback en Brandewijn.
Ga naar voetnoot+ Na de gedane Avond-maeltijd begonden wy weer Taback te smoocken; oock na ons beste vermogen Bier en Brandewijn in 't lijf te gieten; waer in wy by na tot aen den Morgen toe volhardeden. d'Arme Boer was boven maten seer verblijd, vermits de Berg-Meester hem d'eere deed, van hem te besoeken, en een goeden roes te drincken. Hy liet sigh voorstaen, dat hy niet minder de Kroesen moest ligten, als sijne Gasten deden; en kreegh derhalven de dampen niet weynigh in 't Hoofd. Ga naar voetnoot+ Daer na wierd midden in 't Vertreck een Stroo-sack neergeworpen; waer op sy sigh neerleyden; en ick my nevens haer; verwagtende d'aenkoomst des Daghs.
Ga naar voetnoot+ Doe nu de Son alreeds was opgegaen, lagen de Berg-Meester en de Boer noch in een diepe Slaep. Doch vermits mijn voornemen was, op den aenstaenden avond te Drontheim te zijn, soo liet ick ondertusschen de Paerden vaerdigh, en de Vroeg-kost gereet maecken: Weckte haer oock op door een groot geruysch.
Als wy nu ons ter neer geset, en met malkander een goede Maeltijd gedaen hadden, namen wy afscheydt van onsen Waerd; gingen te Paerd sitten, en reeden soo spoedigh aen, dat wy noch voor de Naght te Drontheim quamen.
Auteursrechtvrij