Vijf versies van 'Vera'

Regelnummers proza verbergen

4

aant.3De naam van het station waait in onverstaanbare flarden langs de portieren. De gele 4 lamp van een man die de remmen naziet, zwaait dien naam achterna. De moker 5 dreunt op de wielen.

6Vera slaapt. Zij merkt bijna niet dat er twee reizigers bij haar in de coupé inkomen, 7 en tegenover elkaar aan het andere einde gaan zitten. Ze kijken naar de slapende jonge 8 vrouw met het witte gezicht en het donkere haar, dat verward en slordig door het 9 leunen tegen den coupéwand om haar hoofd hangt. De twee nieuwe reizigers zwijgen 10 en trachten te slapen.

11Vera rilt in haar mantel. De zwarte nachtwind, die naar binnen sneed toen het portier 12 werd opengetrokken, heeft haar voorhoofd kil en vochtig gemaakt als een stuk glas.