Verzamelde gedichten

L

De zon hing laag.
tusschen de witte muren
verbloedde goud en zwart
het avondrood.
hij, van zijn hoog terras,
volgde de lange strepen,
het vluchtig zog
van nooit geziene

[p. 199]

 

nooit gedroomde schepen

 

door het gemarmerd

 

zilver van de zee.

 

 

 

de huiveringen

 

van 't geschubd metaal,

 

door 't stijgend maanlicht

 

rimpelend beschenen,

 

waren dien nacht op zee

 

het eenig teeken,

 

dat twintig eeuwen

 

ademloos verstreken

 

en in zijn hart

 

antieke vrede

 

was gedaald.