Verzamelde gedichten

XLVIII

- De hemel is leeg,
de oneindigheid bloedt.
in het nachtlijk gewelf
niets dan sintels en roet;

en de transen gescheurd
van den brandenden schreeuw
en de sneeuw weer besmeurd
met het bloed dezer eeuw.

- alle duister en gloed
van 't beroofd firmament
wordt een brandend ferment
in het menschelijk bloed.

zie, de aarde is rood
van den tragischen wijn;
't paradijs een woestijn,
maar het schepsel wordt groot.