Verzamelde gedichten

[p. 186]

XXXVIII

‘Niets anders dan vrees voor den dood
en de angst te verwaaien als asch
dreef mij voort met dien avondval
naar het donker verraad van het kruis.
toen ik, walgend van schaamte en pijn
werd meegevoerd met den drom
verblind door het bloedend Visioen,
werd mijn trots verteerd door de vraag:
- wat doet gij, wat hebt gij gedaan?
doch mijn hart gaf het antwoord al:
- ik wil God zijn om niet te vergaan.’