Verzamelde gedichten

(1941)–H. Marsman– rechtenstatus



[pagina 150]
Paestum De zuilen zijn vluchtig verguld. een oeroud zwijgen heeft zich opgericht uit de getijden der vergankelijkheid. en onberoerd staat dit verweerd geweld boven den wirwar en het gekrioel der mierennesten, en het zichzelf verdelgend menschelijk gewoel. geen bloem, geen schaduw zijn gebleven gelijk zij waren op den eersten dag en elken nacht een ander firmament vol nieuwe sterren, boven het onveranderd regiment, den gouden trouw der zuilen; onaangedaan, en onaandoenlijk voor het huilen van de hartstocht en haar hoog getij. dertig eeuwen dreven in een regen voorbij.