Verzamelde gedichten

[p. 149]

Baai bij avond

De schemer valt.
een groote, roode maan
stijgt langzaam uit de golven
aan den oosterrand
der nauwlijks ademende avondzee.
de droomen komen met de golven mee
en mijmerend gewordt mij, ongezocht,
waarvoor ik jaren in vertwijfling vocht,
denkende dat het geluk omstréden moest zijn
en dat het leven zonder smeeken niet schenkt.
o, hoe heerlijk is nu het talmen
geworden aan deze reede!
bij het dwalen onder de nacht'lijke palmen
ben ik van vrede doordrenkt.

1934