Verzamelde gedichten

[p. 48]

De stervende

Van hare handen
die zijn hoofd namen
en het wegborgen binnen haar schoot
is toen het koele glanzende streelen begonnen
als een ijl sneeuwen over een groot, somber land.

en toen hij de oogen sloot
over een leven, tot den dood toe vermoeid,
was wat het donkere bloed had misdreven
in een blind brandend weenen vergeven
en uitgeroeid; en behoed
door een vrede, die hem begroette en overstraalde
doorheen de hemelsche regenbogen
die uit de barnsteenen zon harer oogen
door een sluier van tranen naar hem neerdaalde,
is in een groot en roekeloos zweven
de zwarte boot
de machtige wateren binnengedreven
van het eeuwige leven of den eeuwigen dood.