Verzamelde gedichten

[p. 47]

De voorteekenen

Soms was zij heel den dag met zichzelve alleen.
langzaam boog zij zich dan af naar den wand
en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen
achter, wachtende of zij wel keeren zou uit dat land.

later keerde zij dan, maar zij was zoo doordrenkt
door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glanzen,
dat hij zich door haar kussen verraden vond, en zich, gekrenkt
door de teederheid van haar machteloos en vermoeid erbarmen
langzaam uit den angst van haar tengere armen bevrijden moest.