Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Het Lofsang Marie.

Uyt dat eerste Capittel, Luce. van het 46. veers aen.

De heylige Moeder maget Maria, nae dat sy van den Engel Gabriel de bootschap ontfangen hadde, als dat sy den Sone Gods, den Salichmaker des werelts soude baren: Also daerop haere nichte Elizabeth Ioannis moeder haer quam besoecken, ende haddese voir gelucksalich geacht, overmits eene so overtreffelijcke weldaet Godes aen haer bewesen, heeft inden geest des Heeren dit heerlijck Lofsanck gedicht, daerinne sy deselve weldaet, der onverdiende genade Godes ende niet haere weerdicheyt toeschrijuende, voorts uytvaert tot verclaringe der wonderlijcke gerichten Godes inde regeringe der werelt, maer sonderlinge, inde salichmakinge ende verlossinge sijns volcks, doir Christum Iesum, navolgende de vorige beloftenissen.

[1]

46

⁺ MYn siel maect groot den Heer,

+ Mijne siele maeckt den Heere groot,

47

⁺ Den geest verheugt my seer,
In God trou end rechtveirdich,
Die my troost end behout,

+ Ende mijnen geest verheugt sick in God mijnen salichmaker

48

⁺ Om

+ Om dat hy de nederigheyt sijner dienstmaget heeft aengesien.

[p. *]

 

dat hy aengeschout,

 

Heeft sijne maegt onweirdich.

[2]

⁺ Want siet, nu voortaen sal
De werelt over al,
My gelucksalig noemen:

+ Want siet, van nu aen sullen my alle erwen voir gelucksalig achten.

49

⁺ Om dat God groot van macht
Heeft over my volbracht,
Een heerlijck werck om roemen.

+ Om dat de grootmachtige my groote dingen gedaen heeft [hy wiens] naeme heylig is.

[3]

Wiens naemes groot gerucht,
Is heylig end geducht,

50

⁺ Sijn goetheyt sal beclijven,
Tot eewigen geslacht
Aen die met all' aendacht,
In Godes vreese blijven.

+ Ende sijne barmhertigheit [geduert] van geslachten tot geslachten over de gene die hem vreesen.

[4]

51

⁺ Doir sijnen erm seer sterck,
Heeft hy gedaen een werck,
Dat grootlijcx is te achten:
Want hy heeft oyt end oyt
D'hooveirdigen verstroyt
In haers gemoets gedachten.

+ Hy heeft een dappere daet doir sijnen erm uytgericht: Hy heeft de hooveirdige verstroyt [in] haers herten gedacht.

[5]

52

⁺ Der machtigen gewelt,
Heeft hy ter neer gevelt,
End uyt den stoel gedreven:
Daer tegen heeft sijn handt
Der kleenen snooden standt,
In eeren hoog verheven.

+ Hy heeft de machtige van [haere] throonen afgeruckt, ende heeft de nederige verheven.

[6]

53

⁺ Die leden hongers noot,
Heeft hy versaedt met broot,
Wel rijckelijck ende vredich:
Maer die in overvloet
Besaten gelt end goet,
Versonden naeckt end ledig.

+ De hongerigen heeft hy met goederen vervullet, ende heeft de rijcke ledig wechgesonden.

[7]

54

⁺ End Israel sijn kindt
Beschermt, end sich besint,
Sijnr eewiger genade:

+ Hy heeft Israel sijn kint aengenomen, op dat hy der barmhertigheit in eewicheyt gedachtich waere.

55

⁺ So hy 't had toegesegt,
Aen Abrham sijnen knecht,
End dien van sijnen sade.

+ Also hy tot onse vaderen gesproken hadde [te weten] tot Abraham ende tot sijnen sade.