Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

De Prophecije van het lijden Christi,

getogen uyt het 53. Capittel Isaie.

Een seer heerlijcke ende voirtreffelijcke Prophecije vande vernederinge IESV CHRISTI des Soins Godes, tot in eenen smadelijcken doot, mitgaders de verclaringe der rechtveirdichmakinge, die hy daermede allen rechten Christgeloovigen verworven heeft, ende der verhooginge ende overwinninge, des selven Christi ende sijnes hoogen Priestersampts, met alle de heerlicke vruchten die daer uyt, over de gemeynte Godes, sijn vlietende.

Ende wort gesongen op de wijse des 65. ende 72. Psalmen.

[1]

1

⁺ WIe is, die ons gehoor sal geven,
End nemen onss woirt waer?
Wie is, dien sHeeren erm verheven,
Sal werden openbaer?

+ Wie gelooft onser predikinge? Ende ouer wien wordt den erm des HEEREN geopenbaret?

2

⁺ Hy is voir hem kleyn opgeschoten,
Gelijck een slechte spruyt,

+ Want hy is als een spruyt voir hem op geschoten, ende als een wortel uyt een woest dorre eirtrijck. Hy en hadde geen aensienlicheyt noch bevallicheyt, so wy op hem merckten, hy en hadde geen gedaente, dat ons sijns hadde mogen lusten.

[p. *]

 

End als een wortel die gesproten,

 

Opt dorre landt, schiet uyt.

[2]

In hem en was gedaent noch wesen,
Noch gantzlijck geenen schijn.
Wy'n sagen niets dat mocht gepresen,
Oft ons bevallijck sijn.

3

⁺ Hy was verworpen end versteken,
End van elckeen gehaedt.
Een yeglijck was van hem geweken,
Elckeen heeft hem versmaedt.

+ Hy was verachtelijck ende verworpelijck onder de menschen. Een man der smerten, ende die [enckelijck] van quale wist: als die het aensicht van hem dede verbergen: [ia] so versmadelijck, dat wy hem niets en achteden.

[3]

Hy is een man vol smert end qualen,
Dat t'eenen schier verleedt.
Hy maccher vry wel van verhalen,
Als die van lijden weet.
Wy hebben ons van hem gekeeret,
Met walging end verdriet.
So heellijck werdt hy veroneeret:
Men hiel van hem gantz niet.

[4]

4

⁺ Voirwaer nochtans, hy heeft gedragen,
Ons cranckheyt ende quael.
Hy heeft op hem ons smert end plagen,
Geladen alte mael.
Wy meynden, nae dat wy hem sagen,
So soberlijck te pas,
Dat hy van Godes handt geslagen,
End dus gemartert was.

+ Voirwaer nochtans, onse qualen heeft hy gedragen, ende onse smerten heeft hy geladen gehadt. Ende wy achteden hem als die geplaeget werde, ende van God geslagen ende onderdrucket.

[5]

5

⁺ Maer hy ontfing al dese wonden,
Om ons' misdaden boos:
End werd verbroken om ons' sonden,
End wercken goddeloos.
Hy is tot onse straf verwesen,
Om ons te maken vré.
Sijn stramen hebben ons genesen,
Mits hy hiel onze sté.

+ Maer hy werde van onser overtredingen wegen verwondet: hy werde verbroken van wegen onser ongerechticheden. De straffe van onse vredemakinge wort op hem gelegt, ende doir sijne straeme worden wy genesen.

[p. *]

 

(1) ***

[6]

6

⁺ Wy hebben altemael gedwalet,
Als schapen woest end schou,
Elck heeft den rechten wech gefalet,
Elck liep al waer hy wou'.
Maer God heeft na zijn goet bevallen,
Onss sond' op hem gelegt:
End d'overtreding van ons allen,
Is doir hem opgerecht.

+ Wy hebben alle als schapen gedwalet, wy hebben een yegelijck nae sijnen [eygen] wech omgesien. Maer de HEERE heeft op hem doen vallen onser aller misdaet.

[7]

7

⁺ Hy wort gepijnt, gepraemt, genopen,
Doch sonder sijne schult:
Maer, hy en doet den mont niet open,
Maer lijdt het met gedult.
Hy wort ter doot, met eygen wille,
Gelijck een Lam gevoert,
Oft tschaep, dat voir de scheirders stille,
End stom, den mont niet roert.

+ Hy wort ter boete gewesen, ende hy selue wort verdrucket, ende en doet sijnen mont niet open: Hy wort als een lam ter slachtinge geuoert, ende als een schaep dat stom is, voir de gene die het scheiren: ende en doet sijnen mont niet open.

[8]

8

⁺ Doch, wort genomen uyt het trueren,
Van dit gericht end kracht,
Wie sal vertellen sijn lang dueren,
End wonderlijck geslacht?
Hy was vant leven afgehouwen,
So tscheen tot inden grondt:
Maer dese plaeg end dit benouwen,
Quam hem van mijns volcks sond'.

+ [Doch] wort hy van [dit] geweldich benouwen, ende gericht opgenomen. Ende wie sal sijne eeuwe vertellen? Want hy was [als] afgehouwen van het landt der leuendigen [maer] de plage quam hem over van wegen der ouertredinge mijns volcks.

[9]

9

⁺ Men heeft hem ten graef opgegeven,
In sgoddeloosen macht:
End doir de boosen, van het leven,
Met smert ter doot gebracht.
Daer hy noyt yemant en misdede,
Noch van misdoen en wist.
Uyt sijnen mont en quam noyt rede,
Van arg, bedroch oft list.

+ Men heeft sijn graf den godloosen overgegeuen, ende den rijcken, in sijn doot: Hoewel hy geen gewelt gedaen en hadde, ende datter geen bedroch in sijnen mondt en was.

[10]

10

⁺ End twas nochtans Gods welbehagen,
Dat hy gemartert werdt,
End van des Heeren handt geslagen,
Met bitter sware smert.

+ Doch also het den HEERE behaegde hem te verbrijselen, hy heeft hem cranck gemaeckt. [Maer] als hy sijnen persoon sal hebben des offers schuldig gemaeckt, so sal hy het saet sien [vermenigfuldigen] Hy sal sijn dagen verlengen, ende het welbehagen des Heeren sal in sijner handt wel gedijen.

[p. *]

 

Maer als hy sick sal hebben schuldig

 

Gemaeckt voir ons misdaet,

 

Dan sal hy sien seer menigfuldig,

 

Opgroeyen theylich saet.

 

(2) ***

[11]

Hy sal verlengen sijne dagen,
Bevrijt van allen druck:
End in sijn hant sal Gods behagen,
Gedijen met geluck.

11

⁺ Hy sal sijns arbeyts vrucht genieten,
Versaedt van sijnen wensch,
Dies sal hem, geene moeyt verdrieten,
Slechts om den heyl des mensch.

+ Hy sal de [vrucht] vanden arbeyt sijner siele sien, ende versadiget worden. Mijnen rechtveirdigen Dienaer, salder vele rechtueirdig maken doir sijns [persoons] kennisse. Mits hy haere misdaden dragen sal.

[12]

Want mijnen dienaer zeer rechtveirdich,
Veel lieden over al,
Doir sijns naems kentenis hoochweirdich,
Rechtveirdich maken sal.
Daeromme dat hy haer misdaden,
End haere sonden swaer,
Als Godes lam op hem sal laden,
End wech doen teenegaer.

[13]

12

⁺ Dies wil ick hem met groote Heeren,
Den roof doen deylen uyt:
End boven ander Vorsten eeren,
Met treffelijcken buyt.
Om dat hy sijn bloet heeft vergoten,
End sijn siel niet gespaert,
Ia is geweest, self onverdroten
Met tgodloos volck gepaert.

+ Daeromme sal ick hem sijn aendeel geuen met den machtigen: ende hy sal den buyt deylen met den stercken. Om dat hy sijne siele [als] uytgestort heeft inden doot, ende is met den ouertrederen gerekent geweest: Hy heeft veler [lieden] sonde gedragen, ende hy voirbiddet de overtreders.

[14]

Daer doir hy oock de schult misdadich,
Van vele menschen heeft
Op hem genomen seer genadich,
Die God hun nu vergeeft.
Te meer, dat hy de goddeloosen
Noch dagelijcks verbidt:
End aen Gods sijde voir de boosen
Als tusschenspreker sitt.