Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Dat derde Lofsang des Propheten Isaie,

Uyt het xxvj. Capittel, sijner prophecijen.

De Prophete Isaias hebbende in het voirgaende Lofsanck de Gemeynte Godes heerlijcken getroostet, heeft noch dit voirtreffelijck Liedt daerby gevoegt, daerinne hy den geloovigen de voirneemste hooftstucken der voorsz. troostinge int korten voirdraegt, als namelijck vande verlossinge des volx Israels uyt de Babylonische gevanckenisse, van de straffe ende onderganck der stadt Babylon, vande wederoprichtinge des verdorvenen ende verstorvenen lichaems der Gemeynte: Het welcke alles nae de letter volbracht sijnde, wort insonderheyt op de geestelijcke verlossinghe Cristi Iesu, op de verbreydinge des Evangeliums over de gantze weirelt, op den ondergang der vyanden der Gemeynte, ende op de verrijsenisse der eewiger heerlickheyt der Christgeloovigen verstaen.

Op de wijse des Cxviij. Psalms.

[1]

⁺ NV hebben wy een vaste stede,
Die sterck is, end heeft groot gewelt,
Mits God sijn heyl met

+ Wy hebben een stercke stadt [want God] stelt daer, [syn] heyl tot mueren ende wallen.

[p. *]

 

goede vrede,

 

Tot muer end wallen aldaer stelt.

2

⁺ Doet op haer poorten, dat daer binnen
Het volck des Heeren (een volck vroim)
Dat trou end oprecht is van sinnen,
Vry onverhindert gae end koim.

+ Doet op de poirten dat daer een oprechtvolck in gae, dwelck alle getrouwicheyt onderhoudt.

[2]

3

⁺ Dit is een sterck end vast voirnemen,
Du salt ons met vreed ende spoet
Ia met dijn vreed' Heer, over schemen,
Want elckeen hoipt op dijn gunst goet:
Stelt u vertrouwen all' eendrachtig

+ [Dit is] een vast gesteunt voir nemen, du salt vrede, onderhouden, want men vertrout op dy.

4

⁺ Vry op den Heer tot eewger stont,
Want inden Heere, HEER almachtich,
Staet aller eeuwen rotz gegrondt,

+ Vertrouwet op den HEERE in eewicheden: want in den HEERE IEHOVAH bestaet de steenrotze der eewen.

[3]

5

⁺ Want sijne handt doet nederbucken,
Het volck dat inde hoogte woont,
Hy sal de stadt omverre rucken,
Die sick nu machtig hoog verthoont.
End vellen tot aen d'eird beneden,
Int leege stof, haer hooge kap,

+ Want hy doet de hoochgesetene nederbucken: de verhevene stadt, die sal hy vernederen: hy salse tot aen der eirden vernederen, hy salse tot aen het stof doen raecken.

6

⁺ Dat sy met voeten werd' vertreden,
End met der schaemlen lieden stap.

+ Den voet salse vertreden, Ia de voeten der armen, de voetstappen der uytgeteirden.

[4]

7

⁺ Den wech der vromen end gerechten,
Sal effen end slecht henen gaen:
Du salt genadelijcken slechten,
O Heer, des vromen menschen baen.

+ [Maer] den gerechtigen is de baene heel effen: du richtest den wech des gerechtigen als in een rechte weegschaele.

8

⁺ Daerom als du na dijn gerichten,

+ [Dies] hebben wy oock, ia in htt aengaen dijner gerichten, op dy gewachtet HEERE. [onser] sielen lust staet op dijnen naeme ende op dijne geheuchnisse.

[p. *]

 

Ons hebst versocht met wederstoot,

 

Wy lieten noyt ons' hoip te stichten

 

Op dijn genaed' in onsen noot.

[5]

Mits onsen lust end ons' verlangen
Op dijnen naem gevestet is.
Ons hert end sinnen sijn bevangen,
Met liefde dijner heugenis.

9

⁺ Mijn siel gelust dijns, Heer, by nachte,
End mijnen geest, des morgens vroeg
Soeckt niet dan dy in mijn gedachte,
End stelt op dy al sijn vernoeg.
(1) ***

+ Ick verlange nae dy van herten by nachte, oock soecke ic dy des morgens met den geest die in my is. Want na dat dijne gerichten [haer] op d'eirtrijck [verthoonen] hebben de ingesetenen der werelt gerechtigheyt geleert.

[6]

So haest als dijn gerichten weirdich,
Sijn tegen tmenschen volck gekeert,
So heeft de weirelt stracx boetveirdich,
Recht end gerechtigheyt geleert.

10

⁺ Maer tgodloos hert mach in genaden
Gehandelt werden noch so seer,
Ten sal daerom met geen weldaden,
Gerechtheyt leeren ymmermeer.

+ Geschiet den godloosen genade? hy en leert [daerom] geen gerechtigheyt: ia hy sal oock in het landt der gerechtigheyt onrecht drijven ende en sal de hoocheyt des HEEREN niet aensien.

[7]

Ia sijnde self int landt van rechten
Sal onrecht drijven ende cracht,
End nimmermeer tgesichte hechten,
Op Gods des Heeren hooge macht.

11

⁺ Al sietmen dijn handt haer verheffen
Om hooge, Heer, sy merckens niet,
Doch sullen sijt sien end beseffen,
End vallen in schand end verdriet.

+ HEERE, al is dijne hant verheven, sy en merckens niet, doch sy sullent [nader handt] mercken ende beschaemt worden: De geloersheyt des volcx ia het vier dijner vyanden salse verteiren

[8]

Spijt end geloersheyt sal haer sielen
Verteiren, om dijns volcks voirspoet.
Ia tzelve vier sals' oock vernielen,
Dwelck dijne vyanden verdoet.

12

⁺ Ons salstu eenen vrede maken,
Die eewich sy end vast gesticht,
Want du ons hebst all' onse saecken
Getrouwlijck Heer, end wel verricht.

+ HEERE, du salt ons vrede stichten, want du hebst ons oock alle onse saecken uytgericht

[9]

13

⁺ Sie, Heer ons God, dat ander Heeren,
Ons hebben onder tiock gebracht,
Doch Heer, doir dy ist dat wy keeren,

+ HEERE onse God, daer hebben andere Heeren over ons geheerschet behalven dy, [doch] doir dy alleene gedencken wy dijnes naems.

[p. *]

 

Op dijnen naem, al ons gedacht.

14

⁺ Maer sy sijn doot gantz sonder leven,
End sterven sonder op te staen.
Want du besoeckts' end doetse sneven,
Ia doetst haer heugnis gantz vergaen.

+ [Sy] doot sijnde sullen niet [meer] leven: versterven sijnde sullen niet [weder] opstaen, om dat du se besocht hebst ende hebstse vernielt ende haere gedachtenis doen vergaen.

[10]

15

⁺ Maer dijns volcx schaer hebst du vermeeret,
End hoopen volcx daer toe gewent,
Dies hebst du dijnen naem vereeret,
End tvolck verbreyt tot swerelts endt:

+ HEERE du hebst den volcke toegevoegt, du hebst den volcke [hoopen] toegevoeght ende bist verheerlict geworden, du hebstse tot alle de eynden des aertrijcks verre verstrecket.

16

⁺ Als sy in anxt end commer lagen,
So hebben sy Heer, dy gesocht,
End haer gebet dy voirgedragen,
Met dijn straf sijnde t'onder brocht.
(2) ***

+ HEERE, in benautheyt [wesende] hebben sy dy besocht sy hebben haere gebet wtgestort als dijne straffe over hun was.

[11]

17

⁺ Wij sijn geweest in dijnen oogen,
Gelijck een vrou in barens noot,
Die gantz verswackt, doir hare poogen,
Seer deirlijck schreyt van smerten groot.

+ Gelijckerwijs als een bevruchtede vrouwe, als sy der barens noot is naekende, heeft smerten, ende schroomt in haren weeen, also sijn wy [oock] van wegen dijns aengesichts geweest, O HEERE.

18

⁺ Wy waren oock als op het baren,
Met weedom ende smert beswaert,
Maer sijn daermeed' also gevaren,
Als of wy hadden wint gebaert.

+ Wy waren beurucht, ende hadden de weeen gelijc als of wy wint gebaert hadden. Geene verlossinge en werdt op het eirdtrijck gedaen, ende de ingesetenen der weirelt en vielen niet om.

[12]

Want wy geen hulp op eird en vonden,
Daer was geen salicheyt altoos,
Want sweirelts lieden noch vast stonden,
End hielen haer al even boos.

19

⁺ Doch heer, dijn dooden sullen leven,
Mijn doode lichaem sal opstaen.
Waeckt op, end juycht in vreugt verheven,
Ghy die int stof waert gantz vergaen.

+ [Nochtans] so sullen dijne dooden leuen, [ia oock] mijn doot lichaem: sy sullen opstaen. Waecket op ende juychet ghy die int stof woonet: Want dijne daew is [als] een daew vant groen cruyt. Ende het eirtrijc sal de gestoruene uytwerpen.

[13]

Want dijnen daew is seer weldrachtich,
Gelijck den daw op tgroene cruyt,
Dies sal het aertrijck lossen crachtig,
Haer dooden, ende latens' uyt.

20

⁺ Gae dan mijn volck, gae sonder sorgen,
In dijn slaepcamer, berge dy,

+ Gae henen mijn volc, gae in dijne slaepcamer, ende sluyt dijne deure na dy toe, sy eenen cleynen oogenblick tijts tot dat den toirne voirby sy.

[p. *]

 

End blijf een weynich tijts verborgen,

 

Tot dat den toirne sy voirby.

[14]

21

⁺ Want siet, de Heer in toirn' ontsteken,
Sal comen stracx uyt sijnen throon,
Om sweirelts boosheyt te gaen wreken,
End geven yeglijck sijnen loon.
Het eirdtrijck sal dan openbaren,
Al tbloet dat sy oyt heeft bedeckt,
End geene dooden meer bewaren,
Sijnd' al de dooden opgeweckt.

+ Want sie de HEERE treckt henen uyt sijner stede om de ongerechtigheyt der ingesetenen des aertrijckx over haer te besoecken, Ende het eirdtrijck sal haer [gesopen] bloet ontdecken ende en sal haere dootgeslagene niet meer bedeckt houden.