Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Het tweede Lofsang Iesaie,

getogen uyt het xxv. Capittel sijner prophecyen.

Een schoon ende troostelijck liedt, daerinne de Gemeynte Godes, nae het verhalen der menigfuldige ende schrickelijcke gerichten des Heeren, over allerley volcken, gestercket wort doir de aenmerckinge der oneyndelijcke macht Godes, die over alle godloosen wraecke doet, ende vermaent, de oogen te slaen op de komste Christi Iesu, doir de welcke hy alle volcken tot het licht der Evangelisscher waerheyt, twelcke onder de Figure eens maeltijts wordt afgebeeldet, geroepen heeft, maer insonderheyt op sijne laetste comste als hy ten ioncxsten dage de doot vernielen, alle tranen afwasschen, ende met sijne uytvercorenen in eewicheyt heerschen sal.

Ende wort gesongen op de wijse van de thien Geboden.

[1]

1

⁺ O Heer, du bist mijn God end Heere,
Ick wil dy loven nv voortaen.
End dijnen naeme bieden eere:
Want du groot wondren hebst gedaen.

+ O HEERE, du bist mijn God, ick wil dy verheffen, ick wil dijnen naem louen: want du hebst wonderdingen gedaen [nae] het voirnemen van oudts her [besloten [namelijck] de vaste waerheyt.

[2]

Nae dijnen voirbestemden rade,
Nae dijne waerheyt vast end claer:
Die in het woirt van dijn genade,
Gestadich blijckt end openbaer.

[3]

2

⁺ Du hebst doen steden omme vallen,
Tot hoopen steens gantz bloot end naeckt:
Ia vaste steden met haer wallen,
Tot scherven ende gruys gemaeckt.

+ Want du maeckst vande stadt eenen steenhoop, van stercke veste eenen val. Het paleys der vremden, dat het geen stadt meer en sy, noch in eewicheyt meer opgebouwet en werde.

[4]

Der vremder huysen end woinsteden,
Hebstu ter eirden gantz geslicht:

[p. *]

 

So dat sy voorts in eewicheden,

 

Niet meer en worden opgericht.

[5]

3

⁺ Dies sal dy prijsen ende loven,
Een volck zeer groot end sterck van kracht,
End alle Heydens daerenboven,
Sick vreesen voir dijn groote macht.

+ Daeromme sal dy een machtig volck eeren, de steden der geweldige Heydenen sullen dy vreesen.

[6]

4

⁺ Want du, o Heere, bist den ermen,
Een stercke borgt end zeer vast huys,
Du kanst den schaemlen mensch beschermen,
Du helpst hem uyt den druck end kruys.

+ Want du bist den cattijuigen een sterckte, den armen een sterckte in sijne benautheyt: Ende toevlucht voir de stormvlage, een schaduwe voir der hitte. Want der geweldige [lieden] wint, is als eenen watervloet [die] eenen want [bestoot]

[7]

Du bist een vest daer sick vertrecken,
De lieden voir storm ende vlaeg.
Du bist een schaedwe scherm end decken,
Heer, voir de hitte vanden daeg.

[8]

Want der tirannen storm end winden,
Is als een vloet, die met gewelt,
Breeckt uyt, als woud' hij't al verslinden,
End mueren met sick sleypt int velt.
(1) ***

[9]

5

⁺ Maer du legst neder al dit woelen
Der vremden, glijck een vlaeg end wolck,
Den heeten brandt des lochts vercoelen.
God buygt die tacken van tstout volck.

+ Du salst het woelen der geweldigen nederleggen gelijck als de hitte inder droogte [ja] als de hitte met een schaeduwe van een wolck [neder gelegt wort] so dat de scheute der geweldigen sal nedergebuygt worden.

[10]

6

⁺ Want God de Heere der heyrscharen,
Op desen berg voir sijnen throon,
Sal alle volckeren vergaren,
End doen een maeltijt heerlijck schoon.

+ Ende de Heere der heyrscharen sal op desen berge allen volckeren een maeltijt doen van tgene dat wel gemestet is, een maeltijt van wijnen die op haer moeder bewaert sijn, van vette ende welgemerghde [spysen] van costelijcke wijnen die op haere moeder uytgesuyvert sijn.

[11]

Een maeltijt van tvet end tgemeste,
Een maeltijt van seer claren wijn,
Van vet end merg end alle tbeste:
Van wijnen die seer suyver sijn.

[12]

7

⁺ End sal op desen berg wechnemen,
Den doeck die alle Heydnen deckt:
End thancxsel dat met sijnder schemen,
Sick over alle volckeren streckt.

+ Ende hy sal op desen berge te niete doen de schaduwe des dekens, dat alle volckeren bedeckt, ende den doeck die over alle natien [verstreckt is.]

[p. *]

[13]

8

⁺ De Heere sal den doot vernielen,
End heerschen eewlijck over tgraf:
Hy sal de droefheyt, vande zielen,
Van d'oogen doen de tranen af.

+ Hy sal den doot vernielen in eewicheyt, ende de HEERE heere sal de tranen van alle aensichten afwisschen. Ende sal van het gantse eirdtrijck de versmaetheyt sijns volcks wechnemen. Want de HEERE heeft gesproken.

[14]

Hy sal sijns volcx schand end oneere
Wechnemen ende doen te niet,
Gelooft het vry: want tis de Heere,
Die spreeckt, end claerlijck sulcx bediet.

[15]

9

⁺ Dan salmen seggen met aendachten,
Hier is onss God, siet, hier is hy,
Naer wien wy overlange wachten,
Die ons verlost end staet ons by.

+ So datmen te dier tijt sal seggen, sie, dit is onsen God, wy hebben op hem gewacht: ende hy heeft ons behouden. Dit is de HEERE, wy hebben hem verwacht, laet ons vrolijck sijn ende ons verheugeu in sijnen heyl.

[16]

Dit is de Heer onss God genadich,
Dien wy verwachten langen tijt.
Laet ons nv drijven vreugt gestadich,
End sijn in sijnen heyl verblijt.