Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Het Lofsang van Anna Samuelis moeder,

int eerste Boeck Samuelis int tweede Capittel.

Anna Samuelis moeder, hebbende haren sone gebaert, danckt ende lovet den HEERE van sijne weldaet, verclarende dat hy alleene de werelt regeert ende alle dingen bestiert, nae sijnen heyligen wille ende wonderbaerlijcke voirsienigheyt die inde veranderinge der geschiedenissen seer merckelijcken blijcken kan, Ende ten laetsten propheteert van het Coninckrijcke Iesu Christi.

Dit wort gesongen op de wijse des Lofsancx Marie de Moeder Christi des Heeren.

1

Doe badt Anna ende sprack.

[p. *]

[1]

1

⁺ MYn hert is my verheugt:
Mijns horens cracht ende jeugt,
Staet in God hoog verheven,
Dies ick tot svyants spijt,
Den mont op doe wel wijt:
Gods heyl verheugt my tleven.

+ Mijn hert juycht inden HEERE: mijnen horen is verheven inden HEERE: mijnen mont is wijt op gegaen over mijne vyanden want du hebst my verheugt mits dijnen heyl.

[2]

2

⁺ Daer is geen heylge meer,
Gelijck als God de Heer.
Daer kan geen ander wesen.
Noch geenen Rotse steen,
Dan onsen Godt alleen,
Van cracht seer hoog gepresen.

+ Daer en is gheen heylige, gelijck als de HEER (want daer en is niemant anders dan du) ende daer en is gheen rotsesteen gelijck als onser God.

[3]

3

⁺ Daerom ghy menschen siet,
End spreeckt so trotzig niet:
Noch roemt u niet hoomoedigh.
Tis God die't alles weet.
Maer Wat de mensch vermeet,
Is niet altoos voorspoedich.

+ En spreeckt voortaen niet meer trotsich, dat harde reden uyt uwen monde niet en gaen: want de HEERE is een God die alle dingen weet, ende de aenslagen en bestaen [voir hem] niet.

[4]

4

⁺ Den boig, pijl end tgeschut
Der stercken is onnut,
End gantz ontwee geworden:
Die swack was, sonder macht,
Mach nu met sterckt end cracht
Sijn lenden ommegorden.

+ Den boge der stercken is [nv] gebroken gewordden, ende de nedergeuallene sijn met sterckte omgegort.

[5]

5

⁺ Die eertijts waeren sat,
End hebben't wel gehadt,
Gaen sick om broot verhueren:
End die in hongersnoot
Gebreck leedt van droogbroot,
Hout nu voorts op van treuren.

+ Die versadigt [waeren] verheuren haer nu om broot, ende die hongerig waren en sijns nu niet meer, Soo dat de onvruchtbare nu seuen kinderen baert, ende die vele sonen hadde is machteloos geworden.

[6]

D'onvruchtbaer is begordt
Met kinde, ja sy wort

[p. *]

 

Nu moeder van veel kinders:

 

End die van kinders was

 

Wel rijck, is op dit pas

 

Geswackt, vol suchts end hinders.

[7]

6

⁺ De Heere doodt: De Heer,
Kan stracx met eenen keer,
Int leven wederbrengen.
De Heer voert in het graf,
De Heer brengt weer daer af,
Als hy wil tleven lengen.

+ De HEERE is die doodet ende die levendig maeckt, die ter hellen neer doet dalen: ende doet [wederomme] daer uyt op comen.

[8]

7

⁺ Hy maeckt een yegelijck,
Op d'eird hier arm oft rijck,
Nae sijn goet welbehagen:
Hy is die slaet om neer,
End die verheft oock weer,
Die neder was geslagen.
(1) ***

+ De HEERE is die arm maeckt ende die rijck maeckt: Die vernedert ende die verhoogt.

[9]

8

⁺ Den armen in gebreck
Heft God uyt slijck end dreck:
End sett hem by de Heeren,
Ia schenckt hem eenen throon,
Tot sijner erve schoon,
Van grooter prijs end eeren.

+ Hy richt den catyuigen op uyt den stoffe, hy verhoogt den behoeftigen wt den dreck, om hem by de vorsten te doen sitten, ende doetse eenen stoel der heerlicheyt beeruen. Want des HEEREN [sijn] de stijlen des eirtrijcks, ende op haer heeft hy de werelt geset.

[10]

Want s'eirtrijcx stijlen sterck,
Sijn Gods des Heeren werck:
Sy staen in sijne handen.
Hy heeft daerop, wel vast,
Gegrondtfest end gepast,
Des werelts schoon waranden.

[11]

9

⁺ Hy is die onbeswaert,
De voeten wel bewaert,
Van sijne gunstgenooten.
Maer tvolck dat godloos is,
Sal inde duysternis,
Sick gantz te pletter stooten.

+ Hy bewaert de voeten sijner gunstgenooten ende de godloosen sullen inde duysternisse swijgende [vergaen] want een man en sal niet vermogen met [sijn eygen] cracht.

[12]

Want gheen geboren mensch,
Gedijt nae sijnen wensch,
Door eygen cracht oft listen.

10

⁺ Sy moeten qualijck slaen,
End heel verloren gaen,

+ Die met den HEERE twisten sullen verplettert werden. Hy sal uyt den hemel over [elckeen van] hun donderen. De HEERE sal de eynden des eirtbodems richten, ende sal sijnen Coninck cracht verleenen, ende sal verheffen den horen sijnes gesalfden.

[p. *]

 

Die met den Heere twisten.

[13]

Hy sal hun sware plaeg,
Met storm end donder vlaeg,
Uyt sijnen Hemel seynden,
Want God de Heere sal,
Regeren over al,
Tot aen des eirtrijcks eynden.

[14]

Die sijnen Coninck cracht
Verleenen sal met macht:
End sijns gesalfden horen,
Verheffen op, om hoog,
Met heerlijcken vertoog,
Want hy heeft hem verkoren.