Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

[p. *]

Den Cxli. Psalm.

David t'onrechte beswaert sijnde, begeert van God verhoort ende getroost te worden, ende met volstandige lijdsaemheyt, in sijne aenvechtingen gesterckt verclarende dat hem de straffingen der vromen aengenaem sijn, ende dat hy sijne hope op Godt stelt, dien hy bidt wrake te willen doen over sijne wreede vyanden.

Een Psalmliedt Davids.

[1]

1

⁺ ICk schrey tot dy o Heer almachtich,
Koim my te hulp, end spoede dy,
In mijnen noot: verhoore my,
Als voir dy comt mijn stemme clachtich.

+ O HEERE, ick roepe dy aen, haeste dy tot mywaerts [te komen] laet dy mijne stemme ter ooren gaen, als ick dy aenroepe.

[2]

2

⁺ Laet mijn gebeden opgeresen,
Sijn eenen soeten wieroock brant:
End het opsteken mijner handt
Een heylig avontoffer wesen.

+ Mijn gebet bestae voir dijn aengesicht [als] een reuckoffer [ende] het opsteken mijner handen [als] een avont offer.

[3]

3

⁺ End mijnen mont wel naeu beware
Dat ick my nergens in ontgae:
Een slot voir mijne lippen slae,
Op datter niet quaets uyt en vare.

+ O HEERE, stelle een bewaernisse voir mijnen mont: behoede de duere mijner lippen.

[4]

4

⁺ Laet doch mijn hert niet sijn genegen
Tot saecken onrecht ende boos,
Met dese lieden goddeloos:
Laet my haer wellust oock niet plegen.

+ Ende bewege mijn herte niet tot eenige boose saecke, om eenige wercken van godloosheyt te bedrijuen, met de mannen die ongerechtigheyt wercken, ende laet my van haere wellusten niet eten.

[5]

5

⁺ Maer so my een vroim man, hardt raket,
Ick acht dat hy my gunste doet:
Sijn straf is als een balsem soet,
Dat geene wond' int hooft en maket.
(1) ***

+ So een gerechtig [man] my slaet [dat sal] my een gunste [wesen] ende so hy my straft [dat sal] een uytnemende salve [sijn] die my het hooft niet quetsen en sal, want selue noch mijn gebet [sal voir] hun gedaen werden in haere ongelucken.

[6]

Maer eer veel tijts noch sy geleden,
Sal tgodloos volck selfs sijn in druck:

[p. *]

 

So dat ick, in haer ongeluck

 

Tot God sal storten mijn gebeden.

[7]

6

⁺ Als haere Richters die troer stieren,
Van klippen sullen storten af,
Dan salmen sien, dat mijne straf
Sacht is geweest, end goedertieren.

+ Als haere Richters sullen tegen steenrotsen afgestortet werden, dan salmen hooren, dat mijne woirden bevallick sijn.

[8]

7

⁺ Doch nu gaens' ons gebeente rucken,
End stroyent voirt graf hier end daer,
Als die met eenen hamer swaer,
Steen onder deirde hout ontstucken.

+ Gelijck als een die onder d'eirde [steen] in stucken hout ende breeckt, [even also] sijn onse gebeenten voir den grave verstroyt geworden.

[9]

8

⁺ Daeromme staet mijn oog verheven
Tot dy, Heer: ick heb dy vertrout.
Op dy is mijne hoip gebout,
Wil doch mijn siele niet bloot geven.

+ Want, O HEERE Heere, mijne oogen [sien] tot dy waerts, ick hebbe my op dy verlaten. En ontbloote mijne siele [doch] niet.

[10]

9

⁺ Bewaer my, Heer, voir haere stricken,
Daermed' ick rontom ben beset,
End voir tbedriegelijcke net,
Van tvolck die sick tot boosheyt schicken.

+ Bewaer my voir den strick die sy my gespannen hebben, ende voir de valstricken dergenen die onrecht doen.

[11]

10

⁺ Geef dat de boos' in haere garen,
Dwelck was tot mijn verderf gepast,
Gevangen werden end verrast,
Tot dat ick sy voirby gevaren.

+ [Geef] dat de goddeloosen tsamen elck in sijn garen vallen, tot dat ick voir by sy gegaen.